Fort II w Poznaniu: Produkowano tu jedną z lotniczych legend II wojny światowej [ZDJĘCIA]

W 1876 roku przystąpiono do budowy zewnętrznego pierścienia poznańskich fortyfikacji. Po 20 latach stolica Wielkopolski otoczona była już regularnym pierścieniem osiemnastu fortów, w którym naprzemiennie umieszczonych było dziewięć fortów głównych i dziewięć pośrednich. Średnia odległość między dziełami wynosiła 2 km, a pierścień miał promień 4-5 kilometrów licząc od ratusza na Starym Rynku. Na międzypolach fortów rozmieszczono schrony dla piechoty, artylerii oraz składy amunicji.

Jedno z dzieł głównych - czyli Fort II (niemiecka nazwa Stülpnagel) - zbudowane zostało na południe od nieistniejącej już wsi Żegrze - w pobliżu dzisiejszego osiedla Orła Białego, u zbiegu ulic Sarbinowskiej, Garaszewo i Obodrzyckiej. Obiekt powstał w latach 1878-82. Jego budowa pochłonęła około 2 mln marek. Zadaniem fortu było blokowanie odkrytego przedpola pomiędzy linią kolei kluczborskiej a doliną Cybiny.

POLECAMY: Mroczny Poznań - więcej historii z dreszczykiem

Już po niecałych dziesięciu latach przeprowadzono pierwszą modernizację obiektu. W pierwszych dekadach XX wieku fort nie odgrywał większej roli, dopiero w 1941 roku na Żegrzu uruchomiono oddział produkcyjny filli niemieckich zakładów lotniczych Focke-Wulf Flugzeugbau G.m.b.H. Do fortu doprowadzono bocznicę kolejową, zadaszono też i zabudowano fosy. W utworzonych w ten sposób halach fabrycznych produkowano najpopularniejsze samoloty myśliwskie Fw 190 różnych wersji. Cztery lata później fort próbowali zdobyć żołnierze radzieccy. Walki trwały od 4 do 7 lutego 1945 roku. 8 lutego, po opanowaniu Rataj, niemiecka załoga opuściła obiekt, wycofały się też oddziały broniące Żegrza.

Po II wojnie światowej w forcie krótko stacjonowało Ludowe Wojsko Polskie, w latach 50. obiekt zajęty był przez komendę wojewódzką MO. Później znajdowały się tam magazyny Centrali Rybnej, "Społem" i Obrony Cywilnej.
Do 1990 roku olbrzymiego dwupoziomowego obiektu nie można było znaleźć na mapach. Na powojennych mapach przeglądowych w miejscu fortów sytuowano tereny zielone. Jedynie po otwarciu w 1963 roku Muzeum Martyrologicznego w Forcie VII ten obiekt został "ujawniony". Wszystkie forty uwzględniono dopiero w wydawnictwach kartograficznych publikowanych po 1990 roku.

POLUB: Mroczny Poznań na Facebooku

Obecnie w niewielkiej części koszar i fosy znajdują się magazyny. Pozostała część od lat pozostaje niezagospodarowana i systematycznie ulega degradacji. Na początku 2010 roku próbę ratowania obiektu podjęło stowarzyszenie "Lepszy Świat", które ogłosiło, że chce stworzyć na Żegrzu największe w Polsce niezależne centrum społeczno-kulturalne. Niestety, z planów nic nie wyszło, a fort cały czas niszczeje i czeka na lepszy... czas.