Poczekalnia na dworcu tylko za dnia. Dlaczego?

Pani Elżbieta Pecyna od wielu lat mieszka w Gdańsku, ale to Gniezno jest jej miastem rodzinnym. Stąd pochodzą jej korzenie i często tu wraca. Podróżuje liniami PKP, najczęściej w ciągu dnia. W Gnieźnie znajduje się mała, czysta i ciepła poczekalnia. – Można tu nabyć przed podróżą prasę i świeże pieczywo, a co najważniejsze: jest bezpieczna,bo w tę i z powrotem przechadza się uzbrojony pan z ochrony. Wydawać by się mogło, że wszystko jest jak trzeba – mówi pani Elżbieta. Zdarzyło się jednak, że pewnego dnia pani Elżbieta musiała wracać nocą. Towarzyszył jej dotknięty autyzmem syn.– Podjeżdżamy taksówką pod dworzec. Próbujemy dostać się do środka oświetlonej poczekalni – na próżno. Pan na nieco chwiejnych nogach informuje nas, że nocą poczekalnia zamknięta i którędy na peron. Ciemno, zimno i wietrznie. Dostrzegam kilka osób przytulonych do ściany budynku, próbujących w ten sposób chronić się przed zimnem. Pociąg nie przyjeżdża na czas. Jeden z panów prosi o drobne. Aby nie drażnić proszącego, dzielę się z nim „groszami” i grzecznie tłumaczę się dlaczego nie mam ognia – relacjonuje pani Elżbieta. – W zasięgu żadnego pracownika PKP ani pana z ochrony, który za dnia dzielnie pręży pierś w przytulnej poczekalni. Mój autystyczny syn zniecierpliwiony, z przyklejonym do szyby nosem rytmicznie w nią postukuje i jak w transie powtarza „mamo, otwórz”. Widzi za szybą jasne i puste pomieszczenie poczekalni z miejscami do siedzenia (jakby nie patrzeć, do użytku publicznego) i nie rozumie, dlaczego jest ono dla niego niedostępne; ja także nie – mówi nam poirytowana sytuacją rozmówczyni, dodając: – Coraz bardziej zdenerwowana wypatruję pociągu, który ma nas stąd zabrać. Znacznie spóźniony, ale jest. Tym razem bez żalu zostawiam za sobą nadal moje rodzinne miasto. Pewnie wrócę tutaj jeszcze nie raz, ale już bez złudzeń, że to miejsce przyjazne i gościnne.

Przypadek, który zaprezentowała nam pani Elżbieta, należy oczywiście do tych skrajnych. Sprawa zamkniętego dworca dotyczy jednak wielu mieszkańców, którzy w nocy muszą dostać się w wybrane miejsce (najczęściej do pracy w Poznaniu). Przykre jest to, że pomimo ładnego wyglądu, poczekalnia pozostaje zamknięta w nocy. To szczególnie irytuje turystów, którzy trafiają do naszego miasta i nocą chcą wrócić do domu. Zwróciliśmy się w tej sprawie do biura rzecznika prasowego w Poznaniu. Po kilku dniach wciąż nie otrzymaliśmy odpowiedzi (do momentu zamknięcia bieżącego numeru „Gnieźnieńskiego Tygodnia”). Sprawa będzie jednak wciąż przez nas monitorowana. Nikt z użytkowników dworca, z którymi rozmawialiśmy nie wymaga, aby kasy były czynne przez cały dzień. Istotne jest natomiast to, aby poczekalnia była otwarta dłużej w ciągu dnia, a nie zamykana już o 20:45 i otwierana o 4:45 rano. Tym tropem poszły inne miasta.

– Wkrótce, na terenie dworca powstanie Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej i wtedy godziny otwarcia zostaną wydłużone (4:00 - 21:00). Natomiast do końca III kw. obiekt będzie czynny całą dobę i objęty całodobowa ochroną.
Zaznaczam, że obecnie ochrona jest na dworcu w godzinach jego otwarcia, natomiast monitoring funkcjonuje bez przerwy – poinformował nas Maciej Bultrowicz z biura prasowego PKP.

***
Budynek dworca głównego w Krakowie jest zamykany od 23:00 do 5:00. Dopiero po usilnych naleganiach ze strony podróżnych, kierownictwo PKP postanowiło otworzyć część dworca, w której znajduje się poczekalnia. Podróżni mieli podobną alternatywę, jak w Gnieźnie: albo tunele pod peronami albo niebezpieczne otoczenie dworca. Podobnie było w Gdańsku. Wszędzie używa się podobnej argumentacji: że w nocy dworzec jest sprzątany, że nie powinny w nim spać osoby bezdomne i wszystko jest czynione dla podniesienia poziomu bezpieczeństwa. Problem polega jednak na tym, że niebezpiecznie czują się pasażerowie, którzy chcieliby wejść na dworzec, a nie mogą.