7 Nadziei Mojego Miasta - kandydaci: Marcin Janasik

Prowadzi kampanie społeczne związane m.in. z prawami człowieka – Solidarni z Tybetem, Solidarni z Palestyną. Współzałożyciel Poznańskiego Banku Czasu, największego systemu bezpłatnej wymiany usług w Polsce.

Aktywista z setkami akcji, wykładów, projekcji filmowych, happeningów i innych działań na koncie. Z ostatnich można wymienić choćby udział w manifestacji „Nie dla ekstradycji Ahmeda Zakajewa” i happening „Szambiarką w Palikota” przygotowany specjalnie z okazji przyjazdu do Poznania Janusza Palikota.

Koordynator  działań na rzecz rewitalizacji Fortu II oraz innych projektów obywatelskich Stowarzyszenia.

1. Co uważasz za swój największy dotychczasowy sukces?

Chyba nie zmarnowanie wszystkich szans na zrozumienie świata z perspektywy nieco szerszej, niż narzucana nam w trakcie procesu socjalizacji (wdrożenia do funkcjonowania w społeczeństwie, przez złośliwych proces ten nazywany jest też czasem tresurą). Zrozumienie, że milion ludzi, którzy to co robię, zrobiliby o wiele lepiej, nigdy nie miało takiej szansy, bo do wieku 32 lat po prostu nie dożyli - ginąc z głodu, braku wody, lekarstw tylko i wyłącznie przez chciwość globalnej oligarchii finansowej i skorumpowanych przez nią rządów USA i UE. Zrozumienie, że mam sporo szczęścia nie konając w chińskim obozie koncentracyjnym, czy afrykańskiej kopalni diamentów i że skoro miliard przypadków złożyło się na to, że żyję i myślę, czas zastanowić się jaki w tym wszystkim jest - i powinien być - sens.

Cała reszta, to, czym się zajmuję na co dzień, jest tylko logicznym wynikiem świadomego spojrzenia na swoje życie i otaczającą nas rzeczywistość. To, co udało nam się osiągnąć w Stowarzyszeniu „Lepszy Świat”, wszystkie akcje, projekty, projekcje i dyskusje, setki poznańskich dzieciaków, którym nasi wolontariusze pomagali przez ostatnich 5 lat w nauce, Poznański Bank Czasu, największy tego typu system samopomocowy w Polsce, czy kampanie solidarności z Tybetem i Palestyną jest zasługą wielu naszych sympatyków i profesjonalnego podejścia do działalności całej naszej załogi. Jako prezes zarządu starałem się tylko pomóc i w miarę możliwości niczego nie zepsuć:) 

2. Kto jest Twoim wzorem do naśladowania (idolem)?

Nie mam żadnego „guru”. Na świecie jest cała masa ludzi, od których mogę się wiele nauczyć, od każdego wybieram sobie to, co sprawi, że będę żył pełniej i działał skuteczniej. Staram się doceniać ich kompetencje, nawet jeśli są po drugiej stronie barykady. Niestety, jak na razie większość ludzi świadomych i niepozbawionych instynktu samozachowawczego należy do oligarchii, a idoli pod kątem etycznym tam raczej nie znajdę:) Jednak uczyć powinniśmy się przede wszystkim od wrogów- zwłaszcza, że niestety wygrywają...

3. Jakie jest Twoje największe marzenie, najwyższy cel, do którego dążysz?

Pod kątem życiowym: przyłożyć małą cegiełkę do wyzwolenia ludzkości, odetchnąć jako prawdziwie wolny człowiek w prawdziwie wolnym kraju, rozwiązać Stowarzyszenie i dłuuugo odpocząć:) Pod kątem intelektualno- duchowym: zrozumieć i odczuć tyle, żeby nie frustrować się wreszcie swoją niewiedzą:)

4. Czy Poznań jest miastem, w którym rozwijanie swojego talentu, osiągnięcie najwyższych celów, jest możliwe?

To zależy od celów. Pod kątem działań lokalnych, obywatelskich, opartych o solidaryzm społeczny, Poznań jest jednym z najtrudniejszych miast w kraju, ze względu na mentalność ogółu, sytuację socjalną, polityczno- biznesową, medialną i wiele innych czynników. Nakłonienie ludzi do walki o prawa człowieka, do wolontariatu obywatelskiego, odzyskania kontroli nad przyszłością miasta i  całego kraju graniczy tu chyba z cudem. Jak jednak pokazały ostatnie wybory, poznaniacy się budzą, miejmy nadzieję, że nie ograniczy się to do jednorazowego aktu, tylko przełoży na większe zaangażowanie w działalność obywatelską. Wychodzę też z założenia, że jeżeli uda nam się tutaj, to gdzie indziej będzie już z górki:) No i skoro już urodziłem się w Poznaniu, to tutaj wypada zacząć swoje idee realizować:)

5. Co zmieniłbyś w mieście, aby osób o podobnych zainteresowaniach i talentach było w Poznaniu więcej?

Problem jest niestety taki, że tego, co niezbędne aby zwiększyć ilość ludzi zainteresowanych życiem publicznym (nie mylić z partyjniactwem), z jedynym, w zupełności wystarczającym, by działać społecznie talentem- nie stłamszoną w sobie empatią, nie da się do końca zmienić na poziomie czysto lokalnym. Potrzebne są zmiany w systemie edukacji, systemie podatkowym, gospodarczym, medialnym tak, by pozyskać zasoby niezbędne do przebudzenia Polaków w skali makro.

Na poziomie lokalnym potrzebny jest szeroko zakrojony, najlepiej autonomiczny finansowo wobec Wydziału Zdrowia i Spraw Społecznych (a zamiast tego nadzorowany i finansowany np. przez Biuro Promocji Miasta), program promocji działań i idei obywatelskich, koordynujący działania wielu organizacji i środowisk działających na wszystkich możliwych płaszczyznach, by zamiast ze sobą konkurować o 30-40 procent  aktywnych, wspólnie obudziły 60-70 procent ludzi nie angażujących się nawet co 4 lata...
Potrzebne są inwestycje w poznańską infrastrukturę obywatelską, programy edukacyjne, kulturalne i społeczne nastawione przede wszystkim właśnie na budzenie ludzi do obywatelstwa, do świadomego życia, pracy i konsumpcji. Obecnie sytuacja nie wygląda pod tym kątem zbyt kolorowo.

6. Jakie są Twoje najbliższe plany?

Wytłumaczyć ludziom, jak niebezpiecznym politykiem jest Janusz Palikot, jakie ma cele i dlaczego realizuje je w ten a nie inny sposób, zapewnić finansowanie projektu „Wolontariat z MOPR w poznańskich rodzinach”, Poznańskiego Banku Czasu i Infocafe na następny rok, dopiąć wszystkie zaległości, spotkać się z naszymi sympatykami na stowarzyszeniowej gwiazdce i sylwestrze, no i wygospodarować kilka dni na przed-wigilijną kontemplację w samotności. Może wreszcie z wyłączoną komórką i bez dostępu do sieci:)

Zapraszamy do przeczytania regulaminu zabawy.

Zobacz wszystkie zgłoszone nominacje