Bohaterowie nie byli zmęczeni

Filharmonia im. T.Szeligowskiego zakończyła swój 55. sezon. Tak efektowny i trudny, że, najkrócej mówiąc - bo nie mam możliwości go skomentować, jego bohaterowie (orkiestra i jej szef Jose Maria Florencio Junior) mieli prawo w ostatnim koncercie (13 VI) okazać zmęczenie. Ale nie skorzystali z tego... Muzykowali z pasją i wirtuozozerią - wszyscy, jako jednolity zespół, i każdy, jako znakomity solista. A okazji do artystycznych popisów w różnorodnych strukturach dźwiękowych program oferował mnóstwo. Prawie katalog orkiestrowych barw przewidywała, dedykowana Filharmonikom I Symfonia brazylijskiego kompozytora Liduina Pitombeira, nawiązująca do estetyki francuskiej muzyki XX wieku. Innym katalogiem - muzycznych ekspresji - była Suita „Ognisty ptak” ( w wersji z 1945 r.) Igora Strawińskiego. Dyr. Florencio swoją interpretacją ułożył je i stopił w tak sugestywną i atrakcyjną muzyczną opowieść, że wywołała entuzjazm nie mniejszy od tego, który uwieńczył wspaniały występ słynnego Dang Thai Sona (I Nagroda Konkursu Chopinowskiego w 1980!)
Wietnamsko-kanadyjski pianista grał Koncert f-moll Chopina i Rapsodię na temat
Paganiniego Sergiusza Rachmaninowa. Muzyce Fryderyka brakowało nieco naturałności i szczerości młodzieńczego romantyzmu, i konsekwencji w narracji - myślę tu również o partii orkiestrowej, zwłaszcza o trochę bezwyrazowej realizacji ekspozycji I cz. Koncertu. Za to wykonanie mniej skomplikowanej muzycznie, a bez porównania bardziej technicznie Rapsodii sięgnęło doskonałości. Na tle precyzyjnej i „soczystej” orkiestry Dang Thai Son dał pokaz rachmaninowskiej pianistyki; specyficznych rulad oktawowych i akordowych, błyskotliwych pasaży i gam, potęgi, ale i romantyzmu melodii i brzmień. Pokaz najwspanialszej wirtuozerii, i to splecionej ściśle z Muzyką!