Chopin po japońsku

Premiera spektaklu odbyła się wczoraj, a miłośnicy teatru tańca czekali na nią z niecierpliwością. Andrzej Adamczak już swoim poprzednim spektalem "Trzy siostry - wyobrażenie" dał się poznać jako choreograf niestandardowy, przetwarzający swoje inspiracje na język tańca w nieoczekiwany sposób. Co zrobi z tak odległymi sobie elementami jak bardzo polska muzyka Chopina i obcy świat japońskiej mody ulicznej inspirowanej mangą i anime? Czy to może do siebie pasować?

Już po pierwszych minutach spektaklu odnosiło się wrażenie, że nie bardzo. Być może winny jest tu sposób rozumienia muzyki wielkiego Fryderyka, jaką każdy z nas wynosi ze szkoły - jednak to, co tańczyli tancerze, doskonale zresztą, niewiele miało wspólnego z tym, co grano. Tam, gdzie w muzyce pojawiała się płynność, rozlewność i łagodność - w tańcu jej nie było i odwrotnie - etiuda "Rewolucyjna", która jest utworem aż proszącym się o trochę ognia, została zaprezentowana niezwykle statycznie.

Dominującym uczuciem podczas całego spektaklu była obcość. Obcość odbioru swojskiego przecież kompozytora i jego muzyki, obcość w przetwarzaniu jej na język tańca - zupełnie jakby ktoś mówił wspaniałe i ważne rzeczy, ale w obcym i kompletnie niezrozumiałym języku. Jeśli o to chodziło, o podkreślenie obcości tego odległego japońskiego świata, nawet gdy usiłujemy go zrozumieć poprzez coś tak bliskiego, swojskiego i znajomego jak muzyka Chopina - to autorowi udało się osiągnąć swój cel.

Muzyka: Fryderyk Chopin
-Życzenie op.74 nr.1
-Walc Des-dur op. 64 nr. 4
-Preludium  d-moll op. 28 nr. 24
-Preludium  As-dur op.28 nr.17
-Etiuda c-moll op. 10 nr.12 „Rewolucyjna“
-Etiuda  As-dur op. 25 nr. 1
-Ballada  g-moll op. 23
-Polonez  As-dur op. 53

Obsada: Karina Adamczak -Kasprzak, Adriana Cygankiewicz, Mikołaj Dolata, Katarzyna Kowalska
Katarzyna Kulmińska, Paweł Malicki, Anna Marek, Bartłomiej Raźnikiewicz, Karolina Wyrwał