Czterdziestolatkom mówią nie

Najlepiej, żeby miał 30 lat, z czego 20 - przepracowanych. Pracodawcy nie chcą starszych pracowników,
ale nie chcą też młodych. A w Unii wcale nie wygląda to inaczej.

W Wielkopolskim Urzędzie Pracy często pojawiają się oferty pracy za granicą. Ostatnio sporo z nich jest na Cypr, w Niemczech czy Holandii. Niestety, rozczarują się ci, którzy skończyli już lat 40. Starsi są już praktycznie bez szans. Do naszej redakcji zgłosił się Ewaryst Dybizbański, który mimo doświadczenia zawodowego i znajomości dwóch języków obcych okazał się być... za stary.

- Mam 50 lat, wiele lat przepracowałem na morzu, mam dobry fach w ręku i usłyszałem, że owszem, mogę złożyć dokumenty, ale pracodawcy i tak nie wezmą mnie pod uwagę - dziwi się nasz Czytelnik.

Tak samo dziwią się już od lat urzędnicy innych pośredniaków. Według ich obserwacji i statystyk najgorszym wiekiem dla bezrobotnych jest ponad 45 lat i niespełna 25. Tych drugich nikt nie chce, bo absolwenci nie mają doświadczenia. Dlaczego nikt nie chce tych pierwszych?

- Dziwię się pracodawcom. Ludzie koło 50-tki mają doświadczenie, a przy tym są nawet bardziej dyspozycyjni - nie mają już na głowie dzieci, szkół - mówi Kornelia Wędrychowicz, zastępca kierownika Powiatowego Urzędu Pracy w Poznaniu.

Wiek to wiek

- Starsi nie znają nowych standardów pracy, nie potrafią posługiwać się nowymi urządzeniami, nie mogą się szybko uczyć, przystosowywać, są mniej wydajni, mniej perspektywiczni, mniej skłonni do ustępstw - mówią jednym głosem pracodawcy.

Co ciekawe - według psychologów pracy, argumentów przeciw 50-latkom używają często firmy, które wcale nie potrzebują „szybko przystosowujących się pracowników”. Ale argumenty o doświadczeniu nie przekonują nawet szefów firm, którym w przeszłości zaszkodził jego brak... W Unii Europejskiej wiek nie ma znaczenia - a właściwie nie ma tylko w niektórych zawodach. I pod pewnymi warunkami. Jeśli specjalista w zawodzie, który w danym kraju jest poszukiwany, zna język - może być w wieku przedemerytalnym.

- Według nowych przepisów osoby powyżej 50-tego roku życia znalazły się w grupie szczególnie zagrożonych bezrobociem. Podobnie jak absolwenci, osoby niepełnosprawne, trwale bezrobotne, czy wychowujące małe dzieci. Do tych ludzi mają być skierowane szczególne środki pomocy, o ile oczywiście znajdą się na to pieniądze - mówi Kornelia Wędrychowicz.
Problem z nowymi przepisami polega na tym, że będą one dotyczyć osób jedynie po 50-tym roku życia, a problemy ze znalezieniem pracy dotyczą już 40-latków.

Bez gwarancji

Oferty do wojewódzkich urzędów pracy przesyłane są z ministerstwa. Pracownicy ani jednego ani drugiego nie mają wpływu na to, jakie warunki określi zagraniczny pracodawca. Nie mogą też ich zmieniać.

- Niestety zdecydowana większość ofert dotyczy osób, które nie przekroczyły „czterdziestki” - poinformowano nas w urzędzie.

Pracownicy, którzy przyjmują dokumenty mówią, że pracownik może jednak złożyć ofertę, która zawiera zaświadczenia o znajomości języków, mówi o naszych kwalifikacjach. Być może pracodawca widząc doświadczenie i większe umiejętności „przymknie” oko na wiek. Tego jednak nikt nie gwarantuje.

- Nie chcemy po prostu by ci ludzie czuli się później rozczarowani - tłumaczą pośrednicy
W krajach z których jest najwięcej ofert z określonym wiekiem - podawanie go jest zazwyczaj zabronione (Szwecja, Holandia). Zabronione jest również określanie płci. Niestety - nie w Polsce. Kobieta po czterdziestce nie ma raczej szans na pracę za granicą. Jeżeli taka szansa się pojawia - na kilka ofert zgłaszają się setki, czasem tysiące kobiet z całego kraju.

Praca w internecie

Wszelkie informacje na temat pracy za granicą uzyskać można na stronie internetowej www.praca.gov.pl. Za pośrednictwem Wojewódzkiego Urzędu Pracy każda zainteresowana osoba może ubiegać się o zatrudnienie za granicą. Istnieje możliwość zatrudnienia umożliwia podjęcie pracy u pracodawcy zagranicznego (tylko jeden raz w danym państwie) na okres 12 miesięcy z możliwością przedłużenia do 18. Pracę podejmuje się na podstawie zezwolenia udzielonego przez dane państwo, na które oczekuje się od 1 do 4 miesięcy. Warunkiem niezbędnym do ubiegania się o podjęcie pracy w charakterze pracownika – gościa jest wykształcenie minimum zawodowe, znajomość języka państwa przyjmującego w stopniu pozwalającym na porozumienie się/ oraz ukończone 18 lat i nie przekroczone: 40 lat w przypadku Niemiec, 30 lat w przypadku Szwajcarii, 35 lat w przypadku Francji i 30 lat w przypadku Belgii.