Designerskie meble miejskie znajdą się w specjalnym katalogu

– Londyn miał charakterystyczną czerwoną budkę telefoniczną, a w parkach ławki, które ja kojarzę ze sceną z filmu o Jasiu Fasoli jedzącym śniadanie – mówi Borys Fromberg, zastępca dyrektora Biura Promocji. – Poznań też może mieć taki rozpoznawalny miejski mebel.

Mieliśmy już artystyczne ławeczki, ale nie wszystkim się spodobały, bo każda była inna, a potem większość zdewastowano.
– Meble miejskie mają być użyteczne, dopasowane wyglądem do otoczenia, a także mogą spełniać rolę nośnika reklamowego. Tego u nas nie ma – podkreśla Mariusz Wiśniewski, przewodniczący komisji rewitalizacji, któremu do gustu nie przypadły stojaki na rowery ze śródmieścia, niedopasowane w formie do otoczenia i który zgubił się licząc rodzaje koszy na śmieci. – W centrum, przy Świętym Marcinie czy ulicy 27 Grudnia nie ma gdzie przysiąść, bo nie ma tam ławek! Będziemy dopiero je ustawiać – mówi.

Ławka służy do siedzenia, ale może też być częścią osłony na drzewo, albo stojakiem na rower. Przystanek może służyć nie tylko do czekania na autobus, ale może także spełniać wiele innych ról. Niektóre znamy z własnego podwórka, np. informacyjną, bo jest na nim rozkład jazdy czasem też schemat linii.

– W Toronto wiata to wielki nośnik reklamowy – dodaje B. Fromberg. Przystanki mogą mieć wmontowany w ścianę biletomat, a ten połączony z informacją o komunikacji miejskiej. Mogą mieć dachy z panelami słonecznymi, z których energia jest wykorzystana do podgrzewania wnętrza wiaty.

– W kilku miastach przystanek w danej dzielnicy ma kształt charakterystycznego dla niej budynku. U nas mógłby to być np. stadion – mówi dyrektor.
Radni chcą powołania koordynatora do spraw mebli miejskich (tak jak we Wrocławiu), który działałby w ramach Wydziału Urbanistyki i Architektury UMP, a także utworzenia, wspólnie z poznańskimi środowiskami artystycznymi, katalogu mebli, stylizowanych, nowoczesnych i takich zupełnie „odjechanych” – dla spółdzielni mieszkaniowych, rad osiedli, właścicieli posesji.