Historia - 15. Pułk Ułanów Poznańskich

Pierwszy powstańczy oddział kawaleryjski jeszcze w grudniu 1918 roku zaczął formować ppor. Kazimierz Ciążyński. Ułani zajęli poznańskie koszary pruskiego 1. Pułku Królewskich Strzelców Konnych. Oddział początkowo nosił nazwę Konnych Strzelców Straży Poznańskiej.

Zobacz też: Paradny mundur oficera 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich z 1919 r.

Wielkopolski pułk jazdy konnej przyjął ułańskie, narodowe, biało-czerwone proporczyki, którym pozostał wierny do momentu rozformowania w 1947 roku. Zanim jednak został rozwiązany zapisał się złotymi zgłoskami w historii Polski. W czasie Powstania Wielkopolskiego konne szwadrony brały udział w walkach o lotnisko na Ławicy i na wielu innych odcinkach frontu.

29 stycznia 1919 r. z rozkazu gen. Józefa Dwobor Muśnickiego powstańczy oddział kawaleryjski otrzymał nazwę 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich. Po włączeniu wojsk wielkopolskich w skład Wojska Polskiego pułk zmienił numer na 15, a na wniosek prezydenta Jarogniewa Drwęskiego nazwę na 15. Pułk Ułanów Poznańskich.

1 sierpnia 1919 roku 15. Pułk Ułanów Poznańskich w składzie w ramach 14 Dywizji Piechoty wyruszył na front litewsko-białoruski. Pułk pod dowództwem podpułkownika Władysława Andersa szedł przez Mołodeczno, Małe Gajany, Mińsk, Ihumeń, Bochuczewicze do Bobrujsk. Ta ostatnia miejscowość stała się bazą wypadową poznańskich ułanów. Stamtąd wyruszali do walk nad Berezynę i na Polesie. I to właśnie w wówczas zyskali przydomek "rogatych, czerwonych czortów" (od koloru otoku rogatywek).

W maju 1920 brał poznański pułk kawalerii brał udział w zatrzymaniu ofensywy radzieckiej, a lipcu osłaniał odwrót swojej macierzystej dywizji, natomiast w czasie sierpniowej, polskiej kontrofensywy przełamał obronę radziecką pod Maciejowicami. Później walczył nad Niemnem, a następnie pod Międzyrzeczem, Zelwą i Snowami. Zaś ostatnią miejscowością jaką zajął był Mińsk.

To właśnie męstwo wielkopolskiego żołnierza nagrodził marszałek Józef Piłsudski Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego „Virtuti Militari”. Uroczystość dekoracji pułkowego sztandaru odbyła się 22 kwietnia, w wigilię dnia św. Jerzego 1921 r., na Błoniach Grunwaldzkich w Poznaniu. A tak Naczelny Wódz mówił o poznańskich kawalerzystach:

„Tam, gdzie byliście, byliście doskonali – i historia lwią część zwycięstw wam przypisać musi. W tej dziedzinie jesteście najlepszym pułkiem, jaki znam, mówię wam to szczerze i otwarcie."

Później był wrzesień 1939 roku - czas kolejnych bitew. Ułani między 9 a 18 września 1939 znajdowali się na wschodnim skrzydle Armii Poznań i toczyli tam ciężkie walki pod Brochowem i Walewicami w ramach Bitwy nad Bzurą. Po bitwie ułani z Wielkopolski osłaniali odwrót Armii Poznań i resztek Armii Pomorze przez Kampinos do Warszawy. 28 września, w dniu kapitulacji stolicy, kawalerzyści dostali się do niewoli.

W 1942 15. Pułk Ułanów Poznańskich został odtworzony w ramach w Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR jako Batalion "S". Swoją dawną nazwę odzyskał już na Bliskim Wschodzie. Brał udział w kampanii włoskiej. Pułk walczył o Monte Cassino. Miał też udział w przełamywaniu Linii Hitlera i Linii Gotów. Za walki na froncie włoskim pułk po raz drugi został odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Po kilku reorganizacjach formacja została rozwiązana w 1947 roku.

ZEBRAliśmy nasze serwisy w jednym miejscu:
GŁOS.TV - filmy z Poznania i regionu [Lubię to!]
Indeks dla ZEBRY - strefa studenta na Poznań Nasze Miasto [Lubię to!]
Bułgarska.pl - wszystko o Kolejorzu [Lubię to!]
Droga do Euro 2012 - wielkie poznańskie odliczanie do Euro 2012 [Lubię to!]
Konkursy - baw się z nami i wygrywaj nagrody

Najważniejsze informacje z Poznania - zamów nasz newsletter