Las w centrum Poznania, czyli koncert w przedpokoju

Rybaki i Św. Marcin:
"Żeby przestrzeń była jak muzyka – nieprzypadkowa"

W 2010 roku, mieszkając najpierw w kamienicy na ul. Rybaki, a potem przy ul. Św. Marcin, wpadł na pomysł przekształcenia mieszkania w klub działający jeden dzień.

Do mieszkania rozbrzmiewającego muzyką wchodziło się prosto z ulicy na tzw. publiczną domówkę. Na jedną noc meble były wynoszone. W jednym pokoju grali zaproszeni didżeje, w drugim urządzona była palarnia, w trzecim znajdował się bar.

Na ścianę puszczone były wizualizacje. Na publicznych domówkach bawiło się około dwustu osób, a posprzątanie całości zajmowało niekiedy parę dni.

Tomek tak argumentuje potrzebę publicznych domówek na Św. Marcinie: - Chcieliśmy stworzyć sytuację, której nie mogliśmy znaleźć w Poznaniu.

Jeżyce i PZG

W 2013 roku Krystian i Tomek przeprowadzili się na Jeżyce. Najpierw wynajęli w Poznańskich Zakładach Graficznych salkę na próby muzyczne i na pracownię graficzną. Z czasem sami zamieszkali w kamienicy za rogiem, na Jackowskiego.

Przestrzeń PZG się sprawdziła i wkrótce odbył się tam pierwszy koncert, na który przyszła setka młodych ludzi. Bliskość PZG z mieszkaniem była atutem, gdyż zdarzało się, że zaproszeni muzycy nocowali u organizatorów.

O tym, kim byli ci ludzie, którzy przychodzili na Jeżyce, mówi Tomek: - Okazało się, że nasze miejsce jest odpowiedzią na potrzeby wielu. Od niszowych, często mało znanych twórców, poprzez ludzi ciekawskich i szukających wyjątkowych sytuacji w mieście na wymagających melomanach kończąc.

Krystian, który mieszka nadal na Jeżycach, tak opisuje życie w dzielnicy porównywane czasem do życia młodych w dzielnicy Kreuzberg w Berlinie:

- Ludzie mają silną potrzebę określania i klasyfikowania, stąd częste porównanie tego co się działo w "Lesie" do berlińskiego undergroundu. Jasne, że nasze działanie nawiązuje do kultury alternatywnej Zachodu, ale Las narodził się ze szczerej potrzeby. Chcemy żyć według własnych zasad. Las jest jedną z odpowiedzi na rozwój kapitalizmu, tego jak zorganizowany jest współczesny świat.

Na początku kwietnia 2014 roku Las wyniósł się z PZG z powodu niechęci sąsiadów.

Gdzie dziś można posłuchać "leśnych"muzyków?

W październiku Krystian i Tomek przenieśli się ze swoją inicjatywą muzyczną na Małe Garbary 7A, gdzie goszczą muzyków. Wynajęli i własnymi siłami zaadaptowali do koncertów tę przestrzeń. Obszar jest wpisany do rejestru zabytków i wypełnia pierścień wyznaczający centrum Poznania z zabytkową zabudową i układem ulic.

- Przenieśliśmy "Las" gdyż to, co wydarzyło się na Wawrzyniaka pokazało, że jest sporo ludzi, którzy mają potrzebę słuchania muzyki na żywo – opowiada Krystian.

Jakiej muzyki można posłuchać w "Lesie"?

- Gościmy muzyków z kraju i zza granicy, czasami z odległych zakątków, jak Australia czy Singapur. Można posłuchać improwizacji, awangardy, eksperymentów. Chcemy stworzyć miejsce ponad podziałami, również gatunkowymi. Nieważne czy to tak zwany metal, folk, jazz czy rap, liczy się dobra muzyka i wyjątkowa atmosfera.

Czego zatem nie doświadczali w Poznaniu, że zaczęli organizować publiczne domówki na Św. Marcinie?

– Ludzie boją się nowych rzeczy, nie potrafią sami ocenić, czy dana muzyka im się podoba. Właściciele klubów stawiają na znane zespoły, myślą o sprzedaży biletów. Miasto Poznań promuje głównie duże, komercyjne wydarzenia – stwierdza Krystian i kontynuuje: - Tymczasem istnieje spora grupa świetnych muzyków, którzy nie mają gdzie zagrać. Zdarzają się ciekawe występy, ale często są organizowane w nieodkrytych miejscach albo bez odpowiedniej promocji. Chcemy stworzyć przestrzeń skupiającą te wydarzenia i pokazać szerszej publiczności, że mniej znani artyści też są warci uwagi.

O programie koncertów można przeczytać na oficjalnym profilu Lasu znajdującym się pod adresem: facebook.com/las.poznan