Lednicki Park Krajobrazowy

Do Lednickiego Parku Krajobrazowego z Poznania można dojechać trasą krajową nr 5 na Gniezno. Za Pobiedziskami, w miejscowości Lednogóra należy skręcić w lewo zaraz za jeziorem. Wskazane jest zwracanie uwagi na oznakowanie drogi, gdyż zjazd łatwo przeoczyć.

Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy położone jest 2 km od szosy Poznań-Gniezno (dojazd autobusem PKS do przystanku Dziekanowice) i 5 km od stacji PKP w Lednogórze.

Przy wschodnim brzegu jeziora, w Dziekanowicach, leży Wielkopolski Park Etnograficzny (ok. 300 m od szosy Poznań-Gniezno - dojazd autobusem do przystanku Dziekanowice i nieco ponad 4 km od stacji PKP w Lednogórze - ok. 45 min.marszu). Zgromadzono w nim najcenniejsze zabytki architektury wiejskiej XVI - XX w. z terenów Wielkopolski. Ekspozycja podzielona jest na część wiejską i dworską. Turystom pokazuje się pracę warsztatów rzemieślniczych, poza tym jedna z zabytkowych zagród jest zamieszkała - w jej obejściu prowadzi się hodowlę, a okoliczne pola są uprawiane, co wprowadza do skansenu elementy autentycznego życia wsi. 

Park, utworzony w 1988 roku, obejmuje obszar pięciu wysp na Jeziorze Lednica i tereny wokół niego. Po przeprowadzonej w 1998 r. korekcie granic jego powierzchnia wynosi 7 652 ha. Park powstał w celu ochrony terenów wokół Jeziora Lednica, będących kolebką polskiej państwowości. Znajdują się tu liczne ślady osadnictwa od czasów neolitu, a na wyspie Ostrów Lednicki zachowane do dziś ruiny siedziby księcia Mieszka I - zachowane wały potężnego grodziska otaczają relikty budowli z X i XI w.: ruiny kamiennej kaplicy, pałacu i baptysterium oraz fundamenty grodowego kościoła z tego samego okresu. Na wyspę można dopłynąć promem z tzw. Małego Skansenu k. Dziekanowic.

Poza grodem na Ostrowiu Lednickim, w parku znajdują się ruiny czterech innych grodów średniowiecznych, liczne zabytki drewniane i murowane (dwory, spichlerze itp.) oraz lasy z pomnikowymi drzewami i ciekawe zbiorowiska roślin. Teren parku ukształtował lodowiec w czasie ostatniego zlodowacenia. W jego krajobrazie dominują pola uprawne, gdyż intensywne osadnictwo doprowadziło już we wczesnym średniowieczu do jego odlesienia. Lasy zachowały się jedynie na niewielkim obszarze północnej części parku, o bardziej urozmaiconej rzeźbie terenu.