Malarz widowiska

Jego komentarze na antenie Radia Merkury, ogólnopolskiej „Jedynki” i TVP Poznań są już stałym elementem sportowych wydarzeń w regionie, a czasami też w Europie i na świecie, bo przecież nasz kolega po fachu bywał już na igrzyskach i mundialach.

– Lepiej się czuję w radiu niż w telewizji, bo lepiej się czuję w roli sprawozdawcy niż komentatora, który uzupełnia pokazywany obraz. Przed radiowym mikrofonem człowiek może się stać malarzem widowiska sportowego. Nie urodziłem się z pędzlem i paletami, ale jakieś predyspozycje do oddawania klimatu boiskowych zdarzeń na pewno mam – tak mówił o tajemnicach swojego zawodowego sukcesu sam zainteresowany.

Nigdy nie miał wyrazistego wzoru, kogoś kto byłby dla niego niepodważalnym autorytetem w branży dziennikarskiej. – W latach młodości miałem świadomość, że warto byłoby kiedyś dorównać w poziomie emocji takim tuzom jak Jan Ciszewski czy Dariusz Szpakowski, ale potem, gdy radio stało się moim miejscem pracy szybko zrozumiałem, że trzeba mieć swój własny styl komentowania, a nie dążyć za wszelką cenę do naśladowania innych. W tym zawodzie, tak samo zresztą jak w życiu, zawsze trzeba być sobą – dodał Ratajczak.

Ma nie tylko rozpoznawalny głos, ale również imponującą wiedzę o sporcie. – To pewnie efekt doświadczenia, koncentracji i pewnych żelaznych zasad przygotowania się do relacji. Nie przypominam sobie, bym zaliczył jakąś koszmarną wpadkę merytoryczną. Gorzej było z wytrzymałością głosu. Pamiętam, że swego czasu, podczas spotkania Amiki Wronki z Górnikiem Zabrze w Pucharze Polski, dogrywkę kończyłem „na oparach”. Dlatego jak grozi scenariusz z wydłużonym spotkaniem, dążę do tego, by komentować mecz w duecie. Tak jest po prostu bezpieczniej dla strun głosowych i... dla słuchaczy – przyznał mistrz mikrofonu.