Muzeum Narodowe w Poznaniu: „Tradycja i nowoczesność. Sztuka w międzywojennym Poznaniu”. 300 niezwykłych prac poznańskiej grupy „Plastyka”

Sztukę międzywojennego Poznania w ogromniej części tworzyli artyści ze stowarzyszenia „Plastyka”. Otwarty i demokratyczny program łączył tradycjonalizm z nowoczesnością, uwzględniając zarazem rodzime pierwiastki sztuki ludowej. Program ugrupowania dopuszczał różnorodność stylów i kierunków w twórczości swoich członków. Odzwierciedlał on niejednorodne oblicze sztuki dwudziestolecia międzywojennego, a jednocześnie jej bogactwo i różnorodność przejawiającą się zarówno w malarstwie, rzeźbie i grafice, jak i dziedzinach sztuki użytkowej - ceramice, tkaninie i witrażu.

„Plastyka” znowu wystawia, ponieważ od ostatniej prezentacji „Plastyki” minęło 80 lat. Od tamtego czasu grupa ta popadała w zapomnienie. Pojawiały się nieliczne wzmianki, krótkie opracowania, ale były niewystarczające. Grupa zasługiwała zdecydowanie na większe opracowanie, gdyż była najdłużej działającym stowarzyszeniem artystycznym w Poznaniu i jednym z najaktywniejszych w Polsce. Była swoistą wizytówką artystyczną miasta. Uczestniczyła w 40 wystawach, większość z nich odbyła się w Poznaniu, ale także w innych miastach: Warszawie, Lwowie, Krakowie, Toruniu. Obok innych ugrupowań tego czasu wystawiała poza granicami kraju m.in. w Helsinkach, Amsterdamie, Berlinie, Wiedniu, Budapeszcie

– mówi kurator wystawy Jarosław Mulczyński.

Po odzyskaniu w 1918 roku przez Polskę niepodległości, Poznań przekształcił się w nowoczesny ośrodek miejski, największy na zachodzie kraju, w którym dynamiczne zaczęło się rozwijać życie artystyczne. Do Poznania przybywali artyści, przeważnie z Galicji, przyczyniając się do jego ożywienia. Duże grono twórców sprzyjało powstawianiu stowarzyszeń artystycznych. Po „Buncie” i „Świcie”, w roku 1925 rozpoczęło działalność ugrupowanie „Plastyka”. Stowarzyszenie stało się swoistą wizytówką dynamicznego środowiska poznańskiego. W okresie jego istnienia należało do niego prawie 60 członków, m.in. Leon Dołżycki, Erwin Elster, Rudolf Krzywiec, Władysław Lam.

Inspiracją do aranżacji wystawy był logotyp grupy „Plastyka”, który przedstawia głowę Ateny, która jest patronką sztuki i rzemiosła, oraz plakat Jana Jerzego Wronieckiego z 1930 r. Stąd inspiracja kolorystyczna – plakat pojawia się na ekspozycji, jako forma przestrzenna na patio. Plastyczność sztuki międzywojennej i jej dynamika manifestuje się też w elementach architektury wystawy

– mówi Raman Tratsiuk, aranżer wystawy.

Wystawa w Muzeum Narodowym w Poznaniu prezentuje bogactwo i różnorodność „Plastyki”, ponad 300 prac wielu gatunków: malarstwa, rzeźby, rysunku i grafiki, ceramiki, tkaniny i witrażu oscylujących między tradycją a nowoczesnością. Zgodnie z koncepcją kuratora wystawy ekspozycja prezentować będzie prace z sześciu działach: „Bogactwo i różnorodność”, „W kręgu awangardy”. „Plakaty”, „Rysunki, grafiki i akwarele”, „Portrety” oraz „Medale, medaliony, plakiety i witraże”. Poznaniacy i poznanianki będą mogli zobaczyć m.in. „Dancing” z 1922 roku Władysława Roguskiego, „Mężczyznę z papierosem” z 1920 r. Marcina Samlickiego, „Pejzaż wielkopolski z burzą” Konstantego Brandela.

Zobacz zdjęcia z wystawy w Poznaniu: