Informacjami nt. swojego pradziadka, Wojciecha Stachowiaka, podzieliła się z nami nasza redakcyjna koleżanka, Klaudia Borkiewicz.
Wojciech Stachowiak urodził się 9 kwietnia 1895 r. w Roszkowie, jako najmłodsze dziecko Marcina Stachowiaka i Katarzyny z d. Koniecznej. Miał on rodzeństwo: Jadwigę (ur. 1 października 1876 r.), Mariannę (ur. 3 kwietnia 1879 r.), Wawrzyna (29 lipca 1882 r. - 11 sierpnia 1882 r.) i Michalinę (ur. 21 września 1883 r.). służba w armii niemieckiej
Wojciech Stachowiak został powołany do wojska niemieckiego w czasie wybuchu I wojny światowej.
Walczył on w 300 Pułku Piechoty (Infanterie-Regiment 330) i dosłużył się stopnia kaprala (gefreiter). 23 września 1915 r. został poważnie ranny na froncie, a po wojnach jego stopień inwalidztwa z konsekwencji tych ran określono na 86 proc. Tyle informacji udało nam się ustalić nt. jego służby w armii niemieckiej.
Powstaniec Wielkopolski
Po zakończaniu I wojny światowej wrócił w rodzinne strony. 18 listopada 1918 r. wstąpił do kompanii bezpieczeństwa w Jarocinie, w której był do 27 grudnia 1918 r., kiedy to wybuchło Powstanie Wielkopolskie.
Wojciech Stachowiak wziął w nim udział i już następnego dnia został przydzielony do 1 batalionu jarocińskiego, w którym służył do 10 stycznia 1919 r. Następnie został przeniesiony do 11 Pułku Strzelców Wielkopolskich, przemianowany później na 69 Pułku Piechoty Wielkopolskiej, w którym służył do 24 marca 1921 r.
W czasie Powstania Wielkopolskiego Wojciech Stachowiak brał udział w walkach pod Sarnówką, Sarnową, Żołądnicą i Kawczem, a już pod Rawiczem jako dowódca plutonu. W czasie ataku na miasto Sarnowę (dziś dzielnica Rawicza), Niemcy oskrzydlili 3 kompanię jarocińską. Wtedy Wojciech Stachowiak na czele swojego plutonu rozbił linię nieprzyjaciela na szosie Sarnowa - Miejska Górka odbijając 8 Powstańców Wielkopolskich zabranych do niewoli na tym froncie oraz pozostałych Powstańców Wielkopolskich wziętych do niewoli na innych frontach.
Od 27 stycznia do 1 lutego 1920 r. 69 Pułk Piechoty Wielkopolskiej został przetransportowany na front wschodni w okolice Lidy, walczył nad górną Berezyną, pod miejscowością Borowe, Białobrzegami, Kossowem, a potem cofnął się pod Warszawę i wziął udział w bitwie warszawskiej i w walkach w okolicy Nasielska i Przemiarowa.
Wielokrotnie odznaczony
Za swoje zasługi był odznaczony m.in. Krzyżem Niepodległości, Srebrnym Krzyżem Zasługi, czy Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.
Zmarł on 16 kwietnia 1962 r. i spoczął na Cmentarzu Komunalnym w Jarocinie.
Cześć Jego Pamięci!
+++
Otwarcie sezonu motocyklowego na Jasnej Górze
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
