Polski Teatr Tańca w Poznaniu otwiera sezon jubileuszowy. Mnóstwo atrakcji dla widzów. "Nabraliśmy rozpędu"

Podczas każdego z czterech inauguracyjnych dni będzie można podziwiać film dokumentalny "Mój teatr" w reżyserii Radka Wysockiego, premierę spektaklu "Z kapelusza" w choreografii Jo Strømgrena oraz wystawę malarstwa Justyny Grzebieniowskiej - Wolskiej pod tytułem "Narodziny".

Do wstępu na każde z tych wydarzeń inauguracyjnych upoważnia bilet. Normalna wejściówka kosztuje 120zł, natomiast ulgowa 80 zł. Na 12 września nie ma już miejsc.

- Cieszymy się, że możemy powitać tu wszystkich, którzy do nas przyjdą. Przywitamy widownię szczególnymi wspomnieniami, w różnych postaciach. Przybiorą one formę wystaw, filmów, rozmów czy spektakli. Nie jesteśmy w stanie w ciągu jednego wieczora pomieścić wszystkiego, czym chcemy uraczyć naszą publiczność. Dlatego jubileusz nie będzie trwał jeden dzień, a sama inauguracja ma aż cztery daty - mówi dyrektorka Polskiego Teatru Tańca Iwona Pasińska.

O tym, co będzie najbardziej wyjątkowe w tym uroczystym otwarciu opowiedziała Anna Koczorowska, specjalistka ds. public relations PTT.

- Szczególne jest to, że będzie można się spotkać z artystami PTT, którzy nie tylko 12, ale też 13, 15 i 16 września pojawią się w teatrze. Nie będzie to spotkanie zamknięte. Każdy, kto kupi bilet, będzie mógł się zjawić. Po to są cztery daty, żeby jak najwięcej osób mogło z nami świętować. - Nie wystarczy jeden dzień, żeby uczcić jubileusz, dlatego zaplanowaliśmy go na 10 miesięcy - dodaje.

Inauguracja, jak i cały sezon będzie eksponowała bogactwo perspektyw i ma na celu interdyscyplinarne uhonorowanie tych twórców, o których szczególnie powinniśmy pamiętać. Słowa, film, ekspresja ciała i sztuk wizualnych zderzą się ze sobą. Można powiedzieć, że placówka zaprasza do urodzinowej celebracji wspólnotę lokalną i międzynarodową.

O godz. 19:00 uroczystości rozpocznie projekcja filmu dokumentalnego "Mój teatr". Nikt nie wie jak, ale udało się przedstawić 50 lat działalności tego teatru w 50 minutach. Scenariusz opracował Radek Wysocki, który również wyreżyserował to dzieło. Streścił nam, o czym będzie ta produkcja:

- W zasadzie ten film jest o miłości do teatru. O tym, że każdy, kto lubi ten teatr może powiedzieć, że to jest jego teatr. Każdy. Dyrekcja, pracownicy, ale też wszyscy, którzy tu przychodzą. Pokazuje też, że historia teatru jest nie tylko pasmem sukcesów. Tak jak zwykłym ludziom, zdarzają się mu również słabsze chwile, trudności, a nawet kłopoty.

Jeden z najbardziej znanych skandynawskich choreografów, rezydent Norweskiej Opery Narodowej i Baletu w Oslo Jo Strømgren ma już za sobą 150 produkcji. Tym razem poszerzy swój dorobek o spektakl "Z kapelusza", który stworzył dla tancerzy Polskiego Teatru Tańca. Zajął się choreografią, scenografią, reżyserią świateł oraz dźwięku, a także tekstem tej sztuki. O czym będzie to widowisko?

- Ten spektakl jest o wspomnieniach, które nosimy ze sobą. O tym jak daleko jesteśmy w stanie sięgnąć pamięcią. Ta sztuka przypomina sen. Jest marzycielska, rozmyta. Widz może poczuć się jakby podróżował po swojej reminiscencji, jakby jechał pociągiem pośród miraży dawnych zdarzeń - mówił Jo Strømgren.

Zapytany o to, jak pracowało mu się z zespołem PTT, dodaje:

- Współpracę z tancerzami uważam za bardzo udaną. Są bardzo kreatywni i otwarci. Praca z nimi to bardzo kolektywny proces. Współtworzą ze mną ten materiał. Przypomina to kooperację Świętego Mikołaja z jego świątecznymi skrzatami.

O emocjach jakie towarzyszą zespołowi opowiedziała nam jego tancerka - Katarzyna Kulmińska:

- Ten sezon będzie wyjątkowy i intensywny. Będziemy mieć dużo nowych produkcji i jesteśmy bardzo podekscytowani. Czeka nas międzynarodowe tournée. Nie możemy się doczekać kolejnych projektów.

Natomiast o spektaklu "Z kapelusza" opowiedział tancerz zespołu Patryk Jarczok:

- Jest to pewnego rodzaju kolaż wspomnień, historii, obrazów, sytuacji z przeszłości. Wszystko jest okraszone sepią, dymem... Spektakl jest bardzo plastyczny w swojej formie. Jest to też produkcja pokazująca różne perspektywy. Choreograf świetnie działa na różnych płaszczyznach. Będzie to także bardzo poetyckie ujęcie tej historii.

Wydarzenie uświetni wystawa malarska "Narodziny". Jej autorka Justyna Grzebieniowska-Wolska tłumaczy, o czym mówią jej dzieła:

- Motyw przewodni to ruch i taniec. Jak ten temat poruszyć na płótnie, w moim świecie malarstwa. Jak choreografię taneczną przełożyć na język malarski. Jest to opowieść o kobiecie, ale nie tylko o kobiecie. Można powiedzieć, że moje dzieła są historią o człowieku, który poprzez ruch wyraża siebie i swoje odczucia. Obrazy pokazują również podróże do źródeł, do tańców, między innymi afrokubańskich.

Malarka posługiwała się bardzo innowacyjną techniką tworząc te dzieła. - Technika, którą używam, to są kolaże, ale tak naprawdę to nie jest to gotowy materiał przyklejony na płótno. Są to bardzo różnorakie materiały. Papiery o zróżnicowanej fakturze. Przyklejam je na płótno, potem dokonuję obróbki. Zdzieram, sypię piasek, dodaję brokat. Dokopuję się do koloru pod warstwami tych papierów. Jest to bardzo odkrywcze dla mnie.

Wystawę można podziwiać do 24 września. Tego dnia odbędzie się jej finisaż - performance "Motyl".

Spytaliśmy dyrektorkę Iwonę Pasińską, do kogo są adresowane te atrakcje. - Oprócz naszych stałych widzów pragniemy powitać tych wszystkich, którzy pracowali w Polskim Teatrze Tańca oraz naszych organizatorów, ale nie tylko. Chcielibyśmy ugościć każdego, kto ma ochotę do nas przyjść. Nieważne czy jest to miłośnik tańca lub teatru, czy ktoś kto chciałby po raz pierwszy zderzyć się z naszym teatrem. Cieszymy się z pobytu tutaj każdego widza i każdemu staramy się podarować nasze najsolidniejsze przygotowanie. Przewidzieliśmy także atrakcje dla młodszego odbiorcy.

Dyrektorka Polskiego Teatru Tańca podkreślała również, że istotne jest dla niej, aby nikogo nie pominąć. - Zależy nam na tym, żeby nikomu nie zabrać kawałka historii, którą tworzył podczas tych 50 lat trwania PTT.

Padło również pytanie czy 50-letni teatr jest jeszcze pełen werwy i chętnie wychodzi na parkiet czy może marzą mu się ciepłe kapcie oraz wygodny fotel?

- Myślę, że to jest moment pełni dojrzałości, w którym umie się wykorzystywać uprzednio pozyskane doświadczenie. Teatr może trwać jeszcze wieleset lat, czego mu życzę. Dopiero rozpoczyna się jego poważny rozbieg. Nowa siedziba nas w sobie rozkochała. Dała nam ona energię i pewność siebie oraz dom, do którego możemy wracać. Teatr jest teraz w najpiękniejszym okresie, nabrał rozpędu - zapewnia Iwona Pasińska.

Jako, że instytucja rzeczywiście szykuje się do biegu, będziemy mówić o jej innych planach jubileuszowych w kolejnych materiałach. Tymczasem zapytaliśmy poznaniaków, czy są zaznajomieni z tym miejscem. 67,3 proc. ankietowanych (33 odpowiedzi) nie zna Polskiego Teatru Tańca:

- Nie znam tej instytucji. Nigdy o niej nie słyszałam, mimo że jestem z Poznania - mówi Aya.

Jednak 32,7 proc. osób (16 "głosów”) wiedziało, o co pytamy. - Znam tą instytucję od 20 lat, ponieważ moja koleżanka ze szkoły średniej miała mamę tańczącą w balecie – tłumaczy pani Emilia.

- Wiem, czym jest Polski Teatr Tańca, byłem kiedyś na sztuce, której choreografem był Conrad Drzewiecki. To nazwisko nie jest mi obce - odpowiedział nam pan Maciej.

- Nigdy tam nie byłem, ale słyszałem same dobre rzeczy od przyjaciół – opowiadał nam po angielsku Michael ze Stanów Zjednoczonych. Niektórzy ankietowani kojarzą, czym jest ta instytucja z przekazów medialnych i telewizji.

Jesteś świadkiem ciekawego wydarzenia? Skontaktuj się z nami! Wyślij informację, zdjęcia lub film na adres: [email protected]

Obserwuj nas także na Google News