Skąd się wzięły rogale marcińskie?

Tradycję jedzenia rogali marcińskich w dniu 11 listopada można porównać do spożywania pączków w tłusty czwartek. Rogal wygląda jak rogal, w terminologii ciastkarskiej określany jest jako wyrób cukierniczy, trochę przypomina popularną drożdżówkę, jagodziankę czy inną słodką bułkę, ale jego tajemnica tkwi zarówno w jego historii, jak i w recepturze. Przepisy stosowane do wypieku rogali marcińskich są ściśle określone, a indywidualne podejście producentów chronione w największej tajemnicy.

- Tradycyjne rogale marcińskie powinny być wykonane z ciasta półfrancuskiego, a ich nadzienie zawierać biały mak, śmietanę, masło, cukier, wanilię, rodzynki, mielone daktyle albo figi i skórkę pomarańczową, a także ważyć około 250 g – mówi Magdalena Mikołajczak, menadżer cukierni Słodki Kącik, która dostarcza rogale z okazji święta Marcina we Wrześni. – My wypiekając rogale również bierzemy pod uwagę te wytyczne, dodając szczypty naszego własnego pomysłu na ich wykonanie, jak na przykład orzechy.

Co roku w województwie wielkopolskim zjada się kilkaset ton rogali marcińskich, można je kupić w cukierniach, piekarniach, na straganach przy kościołach, a nawet przez Internet. Ich tradycja pochodzi z czasów pogańskich, kiedy podczas jesiennego święta składano bogom ofiary z wołów, a w zastępstwie zwierzęcia ofiarowano ciasto zwijane na kształt wolich rogów.

Według kart historii rogale jako świętomarcińskie narodziły się właśnie 11 listopada 1891 roku, kiedy proboszcz parafii św. Marcina w Poznaniu wzywał wiernych do naśladowania dobroci i ofiarności świętego. Jego apel trafił do serca cukiernika Józefa Melznera, który przekonał swojego szefa. Już upieczone rogale bogatsi kupowali, a biedni otrzymywali za darmo, co jest praktykowane do dnia dzisiejszego.

Święty Marcin to, obok św. Piotra i Pawła, najpopularniejszy poznański święty – opowiada Mikołajczak. - Jego postać jest przedstawiana jako rycerz na białym koniu, który rozdziera swój płaszcz i oddaje połowę biednemu. Legenda mówi, że pewien cukiernik znalazł podkowę, którą zgubił koń świętego Marcina. Zainspirowany, uformował ciasto na kształt podkowy, ozdobił migdałami, upiekł i rozdał rogale biednym na wzór świętego.

Święty Marcin urodził się około 316 r. na Węgrzech, był synem rzymskiego legionisty. Jako dziecko Marcin przeniósł się do Włoch, gdzie poznał chrześcijan i jako 10-latek wpisał się na listę katechumenów, ale chrzest przyjął dopiero w wieku 23 lat. Życie Św. Marcina pełne było niezwykłych uczynków, z których najsłynniejsze przedstawia ikonografia, takie jak podarowanie płaszcza biednemu w Galii czy wyruszenie na bitwę w pierwszym szeregu z krzyżem w ręku, zamiast broni, co – jak oceniają chrześcijanie – przyczyniło się do ogłoszenia zawieszenia broni przez wroga.

Święty Marcin zmarł jako 71-letni mężczyzna pełen pokory i miłosierdzia. Pochowany został 11 listopada, a data ta jest obchodzona jako święto św. Marcina, któremu towarzyszą masowo spożywane rogale świętomarcińskie.

Rogale mamy pyszne, ale drogie! Nawet 50 zł za kilogram trzeba zapłacić za świętomarcińskie przysmaki. - Za drogo, żeby się nimi najeść - przyznają poznaniacy w cukierniach.

Zobacz, jak powstają rogale marcińskie (zdjęcia) W tym roku wielkopolskie cukiernie przygotują aż 600 ton rogali. Odwiedziliśmy jedną z nich, aby pokazać Wam jak produkuje się te smakołyki.