7 Nadziei Mojego Miasta - kandydaci: Magdalena Muzyka

W 2008 roku wygrała polską edycję „Show me your sloggi”- konkurs na najzgrabniejszą pupę świata, stając się tym samym reprezentantką Polski na międzynarodowym finale, który odbyły się w Paryżu.

Moda to całe jej życie! W tym samym czasie ukończyła naukę XXIII Liceum Ogólnokształcące w Zespole Szkół Zawodowych w Poznaniu, klasę o profilu kreowanie ubioru. Obecnie jest studentką wzornictwa Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu ze specjalizacją: projektowanie ubioru. Muzyka posiada wiele osiągnięć w tej dziedzinie. Do najważniejszych należą: II miejsce na IV Festiwalu Nauki, Techniki i Sztuki w Łodzi, wyróżnienia w „Srebrnej Pętelce” podczas Poznańskiego Tygodnia Mody, finały OFF Fashion Festiwal w Kielcach, finał New Look Design 2008 podczas Warsaw Fashion Street i Oskarach Fashion 2008. Magda była także finalistką II Festiwalu Art& Fashion w Poznaniu. W 2009 roku uczestniczyła w Future Project podczas wiosennych Targów Mody w Poznaniu.

W 2010 roku zaprojektowała odblaskowe ubrania dla Stowarzyszenia Navegadores do działań z zakresu pomocy rozwojowej w Etiopii. Następnie w X 2010 uczestniczyła w projekcie Navegadores „4 ELEMENTS”, w ramach którego przeprowadziła warsztaty zawodowe z zakresu kroju, obsługi maszyn i szycia dla miejscowych kobiet, pozostających pod opieką Misji prowadzonej przez Siostry zakonne. W 2011 roku Magdalena kontynuuje działania w Etiopii, których celem jest zapewnienie miejsc pracy szkolonym kobietom. Wiosną 2011 roku dostępna będzie limitowana kolekcja ekologicznych T-shirtów i toreb: „Navegadores by Magdalena Muzyka”.

1. Co uważasz za swój największy dotychczasowy sukces?
Wytrwałość w dążeniu do celu. Każde działanie, które udaje doprowadzić się do końca jest dla mnie sukcesem. Poprzeczkę stawiam sobie wysoko. Od zawsze. I pomimo, że zazwyczaj się udaje, to w momentach kryzysowych staram się pamiętać, że nie od razu Rzym zbudowano.

Każdy mały sukces prowadzi mnie do tego największego, na który jeszcze czekam;)
W tym momencie o sukcesie mogę myśleć w kontekście samorealizacji. Pomaga mi w tym niezawodna jak dotąd intuicja. I wiedza, którą od początków zdobywam przez doświadczenie. Wtedy człowiek najwięcej się uczy. Popełnia błędy. Wyciąga wnioski. Aż pewnego dnia staje się mistrzem. Jestem szczęśliwa. Mam trzeźwy umysł w działaniu. Całkiem niezłą grawitację. I na ten moment to określiłabym mianem sukcesu. Dookoła mnie są osoby, na które mogę liczyć i myślę, że mogę sprostać temu wyzwaniu wobec Innych. Dla ludzi pracujących w świecie mody nie jest to standardem. Tak, właśnie tutaj postawiłabym chorągiew z napisem Sukces.

2. Kto jest Twoim wzorem do naśladowania (idolem)?
Ciężko typować nazwiska…Generalnie rzecz ujmując ludzie, którzy dla pasji podporządkowali swoje życie. Ci, którzy każdego dnia pracują nad tym aby osiągnąć cel… Ci, którzy walczą o przejście przez życie nie koniecznie po najmniejszej linii oporu. Pierwszym przykładem mogą być sportowcy. Na Ich przykładzie bardzo łatwo o obserwację i analizę konsekwentnych działań, jakie podejmują w drodze do realizacji zamierzonego celu. Mnie samą sport zaprawił dość dobrze. I wiem, co to znaczy nie odpuszczać, pamiętać o teamie, który reprezentuję i który na mnie liczy. Pasja jest bliska śmierci. Nie pozwólmy jej odejść.

3. Jakie jest Twoje największe marzenie, najwyższy cel, do którego dążysz?
Moim marzeniem jest bycie projektantem mody, wyznaczenie nowych trendów i kierunków w modzie. Kierunków, które pozwolą wykorzystać potencjał, który drzemie w tej ogromnej machinie, jaką jest moda i zmotywować ludzi do działań bardziej odpowiedzialnych. Do realizacji kolejnych projektów pragnę angażować projektantów, rysowników, fotografików, którzy nie sprowadzają swojej roli do tworzenia cukierkowych kreacji. Którzy wrażliwi są na otoczenie i potrafią reagować na potrzeby świata, a w szczególności potrzeby ludzi… nie ukrywam, że interesują mnie działania w formacie globalnym.
W działaniu staram się odnaleźć złoty środek. Pomiędzy tym, co konieczne, potrzebne, a tym, co pożądane. Wierzę, że jest to możliwe. Wiem, że jest to konieczne.

4. Czy Poznań jest miastem, w którym rozwijanie swojego talentu, osiągnięcie najwyższych celów, jest możliwe?
Nic tego nie wyklucza, ale i nic nie wskazuje na to, że być urodzonym w Poznaniu to jak dostać „zieloną kartę”…

Z całą pewnością na pewnym etapie możliwy jest bardzo dobry rozwój. Poznań jest niesłychanie przedsiębiorczy - to mi się podoba… znamy przykłady firm odzieżowych, które postanowiły o założeniu głównej siedziby właśnie w Poznaniu. Natomiast nim to nastąpi (życzę tego wielu ludziom, bo oznaczać to będzie, że wytrwali w działaniu) należy zdobyć wykształcenie i DOŚWIADCZENIE… i tu pojawia się pewna luka, począwszy od nieodpowiedniego programu nauczania. Program, który na chwilę obecną oferuje Ministerstwo Oświaty nie jest w stanie właściwie przygotować młodego człowieka pod potrzeby rynku pracy. Przyszli pracodawcy marzą o wykwalifikowanych i doświadczonych pracownikach. A o dobre praktyki w tym kraju trudno. I tu pojawia się już spory problem!

Uważam, że w takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem są podróże. Próba zmierzenia się z nowymi systemami nauczania, a idąc dalej nauki czysto praktycznej. Bez tego prawidłowy rozwój jest bardzo utrudniony… ale Poznań i z tym doskonale sobie radzi. Moja uczelnia (Wyższa Szkołą Umiejętności Społecznych) potrafi zadbać o moje potrzeby i spełnia moje oczekiwania, np. w ramach programu Erasmus odbyłam półroczną wymianę na politechnice w Portugalii. Praktyczne doświadczenie, które tam zdobyłam stanowi świetne uzupełnienie systemu nauczania jaki panuje na uczelniach artystycznych, zwłaszcza w Polsce... W najbliższym czasie planuję odbyć staż, również poza granicami kraju.

Inną kwestią jest to, że w dobie globalizacji można pracować z każdego miejsca na ziemi… Postawienie biurowca w Nowym Jorku nie determinuje sukcesu, ani nawet umiarkowanego powodzenia. Liczy się kreatywność, której najbardziej człowiek uczy się, kiedy to jeszcze nie wszystko zostało poukładane i wszystkie karty nie zostały rozdane. Uwielbiam powiedzenie: „bieda matką kreacji”. W cyklu rocznym trzeba być w kilku miejscach podczas najważniejszych wydarzeń, odbyć kilka rozmów i można wracać i pracować w Poznaniu;)

Reasumując: kariera w Poznaniu jest możliwa do pewnego i od pewnego momentu.

5. Co zmieniłabyś w mieście, aby osób o podobnych zainteresowaniach i talentach było w Poznaniu więcej?
Przede wszystkim stworzenie perspektyw na odnalezienie się na rynku pracy. Praca projektanta mody nie jest łatwa. Myślę, że pozostaje w sferze marzeń dla wielu ludzi na całe życie. Droga jest długa, trudna, ale też nie do końca przetarta… Może to powodować niechęć w podjęciu decyzji o pójściu tą drogą… ale może mobilizować, jak w moim przypadku.

Jest kilka wydarzeń, które stwarzają możliwość prezentacji siebie i swojego talentu specjalistom z branży. Przy okazji świetnie promując.
Takim wydarzeniem z pewnością jest Art.& Fashion Festiwal, którego organizatorem jest Stary Browar. Uważam, że jest to najbardziej konstruktywne i najbardziej profesjonalnie przebiegające przedsięwzięcie w świecie mody w Polsce.

Kolejnym już bardziej technicznym wydarzeniem są Targi Mody, a zwłaszcza konkursy dla młodych projektantów. Świetną inicjatywą jest Future Project. Projektantom, którzy dostają się do finału oddaje się samodzielne stoiska handlowe. Ogromna ilość zwiedzających jest rewelacyjnym miejscem do nawiązania kontaktów biznesowych. W ubiegłym roku, tuż przed wyjazdem do Portugalii brałam udział w tym projekcie i jestem z tego bardzo zadowolona. W Poprzednich latach brałam udział w innych konkursach, które odbywały się podczas Targów Mody. Były to między innymi : „Srebrna Pętelka” i „ Mała Pętelka”, które również przyniosły sporo dobrego.

6. Jakie są Twoje najbliższe plany?
Najbliższe miesiące zapowiadają się dość intensywnie;)
Początek 2011 roku narzucił spore tempo pracy.
Na początku lutego wracam do Etiopii, gdzie razem ze Stowarzyszeniem Navegadores przygotowuję rozpoczęcie produkcji pierwszej kolekcji ekologicznych T-shirtów i toreb. Navegadores jest organizacją non-profit, która prowadzi projekty z dziedziny pomocy rozwojowej i humanitarnej wg unikalnego i bardzo innowacyjnego modelu operacyjnego. Założycielem jest Piotr Wikarek, a Ambasadorami zostali Magdalena Cielecka i Krzysztof Wielicki.

W październiku ubiegłego roku zrealizowaliśmy pierwszy projekt w Etiopii – „4 ELEMENTS”. Na projekt złożyły się cztery kategorie działań odpowiadających na cztery elementarne deficyty dotykające ludzi w krajach rozwijających się: dostęp do wody, opieki zdrowotnej, energii elektrycznej i edukacji. Realizacja tego czwartego elementu należała do mnie i polegała na poprowadzeniu warsztatów szycia dla grupy etiopskich kobiet pozostających pod opieką misji sióstr zakonnych. Celem warsztatów jest uruchomienie, na małą skalę, produkcji T-shirtów i toreb, które następnie będą sprzedawane w Europie, a szyjące je ubogie kobiety uzyskają dostęp do pracy i godziwych zarobków.

Wdzięczność i zaangażowanie tych ludzi daje ogromny zastrzyk energii i świetnie pozwala ustawić priorytety. Mam na myśli tu kwestię wyboru drogi z życiu. Można pójść tą łatwą i wybrać produkcję odzieży w krajach azjatyckich, gdzie produkcja koszulki przypłacona jest cierpieniem ludzkim, poprzez wyzysk, gdzie łamane są prawa pracy i prawa człowieka, a w tym samym czasie ktoś głoduje, ponieważ nie ma środków do życia
Kolekcja ekologicznych T-shirtów i toreb stanowi również temat pracy dyplomowej. Zakończę pewien etap życia w Poznaniu... ale zostaję tutaj!

Dowiedz się więcej o plebiscycie 7 Nadziei Mojego Miasta. Jeszcze możesz zgłosić swoich kandydatów!