Do Poznania powróciła bezcenna księga

Kopiariusz to księga zawierająca dokumenty parafii - od tych podpisywanych z chłopami w sprawie czynszu aż po ogłoszenia papieskie. Poznańska „Iura” jest źródłem nieocenionych informacji z okresu od 1300 r. do 1675 r.

24 października w Archiwum Archidiecezjalnym w Poznaniu odbyła się konferencja ukazująca ogrom pracy nad powrotem „ księgi wikariuszy” do jej dawnej siedziby. Można było obejrzeć karty sprzed i po zabiegach "odmładzających", jakim poddano księgę.  

Generalnie księga dzieli się na cztery części wraz z poprzedzającym je indeksem: średniowieczną obejmującą okres do XV w., XV-wieczną, do 1579 r. i XVII- wieczną zwieńczoną datą końcową 1679 r.

Trzeba pamiętać, że jest to podział nieco sztuczny - karty, choć chronologicznie uporządkowane, są bardzo zróżnicowane, pisane przez wielu autorów, z licznymi marginaliami. Naukowcy z PAN i Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu robią wszystko, by karty księgi zostały odczytane i wydane.

- Tam były dziury wielkości pięści. Wyglądało to beznadziejnie - opowiada o pracy nad kopiariuszem prof. dr hab. Tomasz Jurek. Wg profesora to było jej fatum. Tak jak i niepełna foliacja, niekompletna liczba kart (szacuje się, że jest ich od 529 do... 666).

Zróżnicowanie tematyki zaklętych w niej historii jest zdumiewająca. Najciekawszą wydaje się być itinerarium (opis podróży) Władysława Jagiełły z 1409 r., czyli z czasów wojny z Zakonem Krzyżackim.
- Teraz już wiemy, że Długosz pisał prawdę - śmieje się prof. Jurek.

Większość tekstu została już odszyfrowana i teraz prace zmierzają do wydania księgi. Choć to całkiem opasłe tomisko prowadzi się starania, by "Iura" została wprowadzona do czytelniczego obiegu w całości.