5. Wardruna RUNALJOD - RAGNAROK
Powiedzieć o nich „mistrzowie nordyckiego folku” to nie powiedzieć nic. Na tegorocznym wydawnictwie Wardruna nie wymyśla może muzycznego prochu, ale gdyby wszyscy tak nie wymyślali jak oni, świat byłyby o wiele ciekawszym miejscem. Pierwotne brzmienie egoztycznych instrumentów (które Einar Selvik, założyciel i lider grupy, sam konstruuje), bitwa na krzyki i ciągnące się w nieskończoność chóry, niepokojące bębny, wreszcie przebijające przez każdą sekundę tego wydawnictwa emocje - rozpacz i niepokój, miłość do człowieka i natury, odwaga i determinacja. Oto duszne i piękne zwieńczenie trylogii Runaljod, które podsyca apetyt na więcej.
Wardruna - Raido
4. Jack White ACOUSTIC RECORDINGS 1998-2016
Był okres, kiedy przeklinałam White’a za to, że jest czasem nierówno, z irytująco lekko rozstrojoną gitarą, że wrzask i wywarzanie drzwi otwartych na oścież. Ci, którym nadal to przeszkadza, nie powinni brać się za „Acoustic Recordings”. Odważni albo ci, którzy - tak jak ja teraz - bez Jacka nie wyobrażają sobie muzyki, powinni zapętlić wydawnictwo w odtwarzaczu na długie tygodnie. Bo to płyta bez ściemy, prosta, surowa, z szumami i zgrzytami. Rozbrajająco szczera opowieść o amerykańskiej tradycji, która może i obejmuje lata 1998-2016, ale sięga co najmniej dwa stulecia wstecz. Nie ma tu żadnych nowości. Jest to za to najlepiej podana lekcja muzyki.
The White Stripes - "City Lights” (Audio) from Jack White Acoustic Recordings 1998-2016
"Black Betty". Z muzycznego piekła do stodoły. Burn This Song debiutuje
3. Shy Albatross WOMAN BLUE
„Woman Blue” to efekt współpracy znakomitych muzyków. Projekt powołał do życia Raphael Rogiński, gitarzysta, kompozytor, badacz folkloru muzycznego. Teksty zaczerpnięte z amerykańskiej tradycji opowiadają o losie kobiety często postawionej w skrajnych sytuacjach. Mamy tu więc lament, nadzieję, pieśni głodu i beznadziei, ale też opowieści o kobietach gangsterach, czy wiedźmach. Przejmujące wydawnictwo to też kolejny dowód na to, że Natalia Przybysz nie bawi się w półśrodki. Pracuje nad materiałem doskonałym w każdym calu, tylko z najlepszymi. Jej przeszywający, elektryzujący wokal jest idealnym dopełnieniem debiutu Shy Albatross.
Czytaj też: Raphael Rogiński z Shy Albatross opowiada o amerykańskiej mitologii śpiewanej [WYWIAD]
2. Rival Sons HOLLOW BONES
O, jak głośno i jak mocno chce się śpiewać, krzyczeć i tańczyć do piątego już studyjnego albumu tych zadziornych gentlemanów z Kalifornii! „Hollow Bones” to najgłębszy ukłon złożony pokoleniom blues-rocka, jaki w tym roku można było złożyć. Słychać tu (jak zwykle u Rival Sons) dziedzictwo Led Zeppelin, słychać rockową brawurę, ale i pokorę wobec prostoty bluesa. Album to szereg autorskich (z wyjątkiem doskonale wykonanego coveru „Black Coffee”) utworów. Podane w najlepszej oprawie składają się na rockandrollową podróż w to, co dobrze znane, ale jednocześnie świeże i zróżnicowane. Piątka z plusem.
Rival Sons, "Black Coffee"
1. Deftones GORE
Za każdym razem, kiedy wydaje się, że panowie z Sacramento wyczerpali już limit swoich możliwości i wyżej wznieść się nie mogą, bo po prostu w swoim fachu zrobili wszystko co się dało, Deftones odpalają kolejną petardę. „Gore” jest ósmym wydawnictwem w dorobku grupy. I jest to szczęśliwa ósemka! Po przebiciu się przez - powiedzmy sobie wprost - przytłaczającą ścianę rockowo-metalowego hałasu uzupełnioną odrobiną elektroniki, odkrywamy bodaj najbardziej melodyjne kawałki w historii Deftones. To spójny, wielowarstwowy, porażający i zarazem wciągający potwór, którego warto oswoić.
Deftones, "Phantom Bride" Featuring Jerry Cantrell
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
