Poznań przyjazny niepełnosprawnym?

Piątkowe przedpołudnie, tramwaj linii 13. Przez przednie drzwi w pierwszym wagonie wchodzi pan Jerzy Nowak, niepełnosprawny od 15 lat poruszający się o kuli. Chciałby usiąść na miejscu przeznaczonym dla osoby niepełnosprawnej, pyta więc siedzącego na nim chłopaka, czy ten ustąpi mu miejsca.

- Ale dlaczego tutaj, przecież tam z tyłu są miejsca - odpowiada młody poznaniak.

Niestety, wspomniany powyżej młody chłopak, choć ostatecznie ustąpił miejsca panu Jerzemu, nie jest przypadkiem odosobnionym w naszym mieście. Co więcej, tego typu myślenie można zaobserwować też w Urzędzie Miasta.

Wycieczka do Urzędu Miasta

Wraz z panem Nowakiem udaliśmy się do siedziby urzędników na placu Kolegiackim, aby sprawdzić jego dostępność dla osób niepełnosprawnych. Już przy wejściu głównym natknęliśmy się na pierwszą przeszkodę: aby dostać się do urzędu tym wejściem, trzeba przejść dwa schodki. Przeszkoda łatwa do pokonania dla osób pełnosprawnych, jednak osoby poruszające się o kulach mogą mieć problemy.

- Tutaj wystarczyłaby zwykła barierka, żeby było można łatwiej wejść - twierdzi pan Nowak. - Niestety, brak takiego ułatwienia.

Po schodach z całą pewnością nie wjadą osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich, jednak kilka lat temu miasto rozwiązało ten problem poprzez budowę drugiego wejścia od strony wewnętrznego parkingu. Niestety, tutaj również nie jest łatwo. Żeby dostać się na ten parking, trzeba pokonać bramę wjazdową, jednak wózek nie zmieści się w przejściach dla pieszych, obecnych po obu stronach bramy,. Osoby poruszające się na wózkach muszą więc przejeżdżać przez bramę dla samochodów, narażając się przez to na potrącenie przez pojazdy podjeżdżające pod bramę. Dodatkowym problemem jest szlaban zagradzający wjazd, o podniesienie go trzeba poprosić strażnika, który siedzi w pomieszczeniu przy bramie. Ale jak się tam dostać, jeśli się jeździ na wózku?

Którędy do wejścia?

Za bramą wcale nie jest lepiej. Niby od bramy do wejścia dla niepełnosprawnych prowadzi ścieżka, oddzielona czerwoną kostką brukową od reszty parkingu. Jednak jest ona zastawiona parkującymi samochodami.

- Jeżeli niepełnosprawny będzie się poruszał na wózku poza tą wyznaczoną ścieżką, to może zostać potrącony przez cofający się z miejsca parkingowego samochód, ponieważ kierowca go po prostu nie zauważy - tłumaczy Jerzy Nowak. - Ale inaczej się poruszać nie może, bo innej drogi po prostu nie ma.

W dodatku okazuje się, że wyznaczona ścieżka - jak tłumaczą miejscy urzędnicy - może być zastawiona w majestacie prawa, ponieważ... nie jest chodnikiem. A tylko wtedy nie wolno by było na niej parkować. Obowiązujące prawo nie stawia wymogu tworzenia pieszych ciągów komunikacyjnych na parkingach otwartych - dziwi jednak brak takiego rozwiązania w urzędzie miasta, skoro już przecież zbudowano tam specjalne wejście dla osób niepełnosprawnych...

Pokój pełnomocnika poszukiwany

W końcu, po pokonaniu parkingu, docieramy do wejścia dla niepełnosprawnych. Naszym następnym celem jest biuro Pełnomocnika Prezydenta Miasta do Spraw Osób Niepełnosprawnych. Na miejskiej stronie internetowej znaleźć można informację, że biuro to znajduje się w pokoju nr 36 na parterze.

Wraz z poruszającym się o kuli panem Nowakiem ruszyliśmy więc do pokoju nr 36. Po drodze upewniliśmy się jeszcze, że idziemy w dobrym kierunku, pytając mijanych urzędników o biuro pełnomocnika. Jednak po dotarciu do pokoju nr 36 okazało się, że mieści się tam zupełnie inny dział urzędu.

Nieco zdezorientowani podeszliśmy do planu orientacyjnego pierwszej kondygnacji urzędu, wiszącego na jednej ze ścian. Bez trudu odnaleźliśmy na nim biuro pełnomocnika, oznaczone jednak numerem 3. Co ciekawe, na wiszącym obok planu drogowskazie pokój oznaczony był numerem 22. Drogowskaz wskazywał przy tym korytarz, w którym bezskutecznie poszukiwaliśmy siedziby pełnomocnika.

- Trudno mi powiedzieć, dlaczego jest taka sytuacja - mówi Maciej Milewicz z biura prasowego Urzędu Miasta. - Pokój pełnomocnika znajduje się dokładnie na wprost od wejścia dla niepełnosprawnych, także lokalizacja jest bardzo dobra.

Rzeczywiście, poszukiwane przez nas biuro jest w miejscu wskazanym przez Milewicza. Jednak czemu informacje o jego umiejscowieniu w urzędzie są mylące - nie wiadomo.

Jednak jest dobrze?

Po kilkuminutowym błądzeniu trafiliśmy w końcu z panem Nowakiem do biura pełnomocnika. Zapytaliśmy, czy sytuacja na parkingu przy placu Kolegiackim ulegnie poprawie, jednak miejscy urzędnicy dopiero od nas dowiedzieli się o tym utrudnieniu. Jedynym rozwiązaniem, jakie mieli do zaproponowania panu Jerzemu, było... złożenie skargi. Ale skargi w urzędzie składane są rzadko, i jak twierdzą urzędnicy, na pewno nie dlatego, że do biura pełnomocnika trudno się dostać.

- Osoby niepełnosprawne raczej nie skarżą się na nasz Urząd - podkreśla Milewicz. - Jest tu nawet lepiej niż w innych urzędach w Poznaniu a nawet w Polsce. Dostaliśmy również nagrodę za ułatwienia dla niepełnosprawnych.

Faktycznie, Urząd Miasta na placu Kolegiackim ma wiele udogodnień dla osób niepełnosprawnych - ale wewnątrz. Niepełnosprawny może się o tym przekonać, gdy już uda mu się dostać do środka, a to, jak się okazuje, nie jest łatwe.  Może więc przy budowie ułatwień dla niepełnosprawnych warto poradzić się osób poruszających się o kulach lub na wózkach, a nie tych, którzy za ułatwienia przyznają nagrody?