Dworzec Główny w Poznaniu
Jak wskazuje Danuta Bartkowiak i Zenon Pałat, dworzec otwarto w leżącej wówczas na zachód od miasta wsi Jeżyce, w związku z uruchomieniem linii kolejowej łączącej Poznań ze Szczecinem. Ze względu na bliskość Twierdzy Poznań i lokalizację w pierwszym rejonie fortecznym, gdzie nie można było stawiać budowli trwałych (murowanych), budynki dworców (pasażerski i towarowy) były skromnymi konstrukcjami szachulcowymi.
- Dworzec jeżycki zamknięto w 1879 roku, kiedy wewnątrz miasta otwarto nowy Dworzec Centralny (Centralbahnhof), gdzie zbiegały się wszystkie linie kolejowe biegnące do miasta. Dwukondygnacyjny, prostokątny, podpiwniczony budynek nowego dworca składał się ze skrzydła frontowego mieszczącego hol główny i zespołu skrzydeł południowych otaczających wewnętrzne dziedzińce. Budowlę wzniesiono z cegły na fundamencie z kamieni polnych, a elewacje obłożono czerwoną licówką z dekoracyjnymi elementami z terakoty. Prócz holu z kasami biletowymi na dworcu otwarto jadalnię, bufet, restaurację, poczekanie pierwszej i drugiej klasy, przechowalnię bagażu, posterunek policji, pomieszczenie z telegrafem i sanitariaty. Według polskich mieszkańców Poznania dworzec był „drażniąco” pruski, jednak mimo tej opinii dotrwał w niewiele tylko zmienionej postaci do 2. Połowy lat 40. XX wieku
- czytamy na stronie cyryl.poznan.pl, na której można znaleźć całą kolekcję pocztówek.
Jesteś świadkiem ciekawego wydarzenia? Skontaktuj się z nami! Wyślij informację, zdjęcia lub film na adres: [email protected]
Obserwuj nas także na Google News
META nie da ci zarobić bez pracy - nowe oszustwo
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
