Wypalenie zawodowe to choroba. Jak sobie z nim radzić? Czy jedynym rozwiązaniem jest odejście z pracy?

Jak wyjaśnia Jakub B. Bączek, trener mentalny mistrzów świata i olimpijczyków, wykładowca studiów MBA na Akademii Leona Koźmińskiego, wypalenie zawodowe to zespół trzech elementów, które pojawiają się u osoby pracującej.

Czytaj też: Co zrobić, aby pracownik nie zmagał się z wypaleniem zawodowym, stresem i niechęcią do pracy? Firmy coraz chętniej dbają o pracowników

- Po pierwsze jest to obniżenie emocjonalne, czyli mówimy, że ta osoba częściej jest zmęczona, częściej nie ma energii, być może też ma trochę gorszy nastrój przez dłuższy czas. Po drugie jest to tak zwana depersonalizacja, czyli osoba wypalona zawodowo nie identyfikuje się już z firmą, z pracownikami, z szefem. Być może też nie ma już szacunku i sympatii do klientów. Po trzecie jest to obniżenie poczucia własnej wartości lub też obniżenie pewności siebie. Kiedy mamy takie poczucie, że to z nami jest coś nie tak, że my się nie nadajemy, że sobie w takiej pracy nie damy radę? Kiedy te trzy elementy pojawiają się jednocześnie, albo przynajmniej dwa z nich pojawiają się w mocny sposób, możemy domniemywać, że jest to właśnie wypalenie zawodowe

- wyjaśnia.

- Statystyki dotyczące wypalenia zawodowego bardzo podniosły się w okresie pandemii, przy czym oczywiście zależnie od tego, jak duża była próba badana, jakie przyjęto metody też tych badań, jakie osoby w badaniach uczestniczyły - te wyniki się trochę różnią

- mówi ekspert.

Dodaje, że są badania, z których wynika, że 20 proc. osób pracujących odczuwa wypalenie zawodowe.

- Są i takie, które twierdzą, że może to być prawie co drugi Polak, prawie co 2 Polka, którzy mają swoje miejsce pracy i którzy czują jakieś symptomy wypalenia zawodowego, czyli emocjonalne obniżenie nastroju, tak zwaną depersonalizację, czyli nie identyfikowanie się już z firmą, ale też obniżoną pewność siebie i obniżone poczucie własnej wartości - to są symptomy wypalenia zawodowego, które nawet 50 proc. respondentów zaznacza w ankiecie

- tłumaczy Jakub B. Bączek i dodaje:

- Statystyki dotyczące wypalenia zawodowego niestety mają tendencję zwyżkową w ciągu ostatnich 5 lat, a zwłaszcza takim okresem, który te statystyki podniósł był okres 2022 1022 - okres pandemiczny, który sprawił, że część z nas miała trudność z przeniesieniem swoich codziennych nawyków do pracy domowej, gdzie jednocześnie w domu mieliśmy i siłownię, i restauracje, i być może nawet gabinet psychoterapeutyczny. Jeśli sobie słabiej radziliśmy z emocjami, a jednocześnie wielu z nas musiało z domu pracować, to sprawiło, że część z nas straciła poczucie sensu w swojej pracy. Część z nas poczuła się mało ważna i mało przydatna, a część z nas po prostu nie potrafiła połączyć wszystkich tych ról jednocześnie. Więc obawiam się, że tendencja jest taka, iż wypalenie zawodowe będzie się pojawiało coraz częściej.

Bączek wskazuje, że dużą rolę odgrywa osobowość osoby, która w danym miejscu i na danej pozycji pracuje.

- Jeśli ta osobowość ma tendencję do męczliwość, do porównywania się do innych ludzi, do samokrytyki. To bez względu na to, jaką pracę wykonuje, tutaj to ryzyko wypalenia zawodowego może być trochę wyższe

- mówi.

Ekspert wskazuje, że oczywiście jest to możliwe. Jak mówi, pomocne będzie wsparcie społeczne i dobre relacje z ludźmi poza pracą - rodziną, przyjaciółmi.

- Bardzo pomaga też hobby, który jest robieniem zupełnie czegoś innego niż to, co robimy w pracy. Czyli jeśli mamy pracę aktywną, to być może jakieś hobby bierne. Na przykład uzupełnianie krzyżówek, jeśli mamy pracę bierną, to być może jakieś hobby aktywne na przykład tańczenie czy granie w badmintona

- dodaje Bączek.

I dodaje: - I bardzo też pomaga utrzymanie tak zwanego work life balance, czyli żeby praca nie wypełniała całości godzin naszego dnia i też nie wyciskała z nas - mówiąc kolokwialnie - całej energii, żebyśmy mieli coś poza tą pracą i te osoby, które poza pracą coś mają, wypalają się zawodowo trochę rzadziej.

Bączek wyjaśnia, że odejście z pracy, jeżeli nie czujemy już sensu w tym, co robimy, jest to jedna z opcji.

- Odejście z pracy to jest jedna z metod, ale jest to metoda - nie ukrywajmy - dość kategoryczna, taka zerojedynkowa

- mówi ekspert.

- Być może wcześniej warto wprowadzić coś w rodzaju informacji zwrotnej i porozmawiać ze swoim przełożonym lub kolegami z pracy. Być może warto nastawić się na komunikaty asertywne i opisać, co się z nami dzieje, co nam nie służy i kiedy czujemy, że nasza praca nie ma sensu, i że jesteśmy w firmie tłamszeni. Być może też warto zwrócić się o poradę lub po prostu o pomoc do specjalisty. Zanim więc odejdziemy z pracy, warto sprawdzić różne perspektywy, które mogłyby sprawić, że w tej pracy poczujemy się jednak. Dużo lepiej niż dotychczas

- dodaje trener mentalny.

W 2019 roku Światowa Organizacja Zdrowia uznała wypalenie zawodowe za chorobę i do wprowadziła ją na listę Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-11). Oznacza to, że specjaliści będą mogli wypisać zwolnienie lekarskie osobom, u których zostanie zdiagnozowane wypalenie zawodowe.

W Polsce jednak pracownicy nie otrzymają na razie takiego zwolnienia, ze względu na to, że wciąż trwają prace nad wdrożeniem, m.in. tłumaczeniem na język polski ICD-11, czyli Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych.

Zwolnienia lekarskie na wypalenie zawodowe będzie można zaś otrzymać prawdopodobnie dopiero w 2024 roku. Nie oznacza to jednak, że lekarz nie będzie mógł wystawić L4 z powodu innych schorzeń wynikających z pracy.

Jesteś świadkiem ciekawego wydarzenia? Skontaktuj się z nami! Wyślij informację, zdjęcia lub film na adres: [email protected]