Dancing Poznań 2010: Chopin na rockowo i z tenorem

Puktem wyjścia do tego spektaklu była jednak nie tyle muzyka Fryderyka Chopina jako taka, ale bardziej sposób jej powstawania - tak, jak to interpretuje Verger. Od siebie wielki choreograf dodał do tej muzyki nie tylko rockowy i elektroniczny pazur, ale także uzupełnił ją o naprawdę niekonwencjonalne obrazy. Verger słynie z oryginalnych połączeń różnych stylów, gatunków i rodzajów sztuki, łamiących wszelkie konwencje i przekraczających wszystkie granice.

Była więc tam tancerka obdarzona nie tylko wielkim tanecznym talentem, ale i przejmującym drapieżnym głosem, dzięki któremu zaśpiewała Marsz Żałobny w fantastycznym rockowym stylu. Śpiewająca tancerka, i to śpiewająca dobrze, nie jest zjawiskiem częstym na spektaklach tanecznych.

Był także imponujący posturą, talentem aktorskim i głosem...  tenor - kolejny przykład niekonwencjonalnego łączenia stylów i gatunków charakterystycznego dla Vergera. Bo przecież tenorzy także niezbyt często pojawiają się w balecie...

Obrazy były nie tylko zaskakujące - zostały także stworzone z iście barokowym rozmachem, z odrobiną przewrotnego i nieco wisielczego humoru. Kropką nad i w tym spektaklu, akcentem podkreślającym jego surrrealizm, są fantastyczne, bardzo teatralne i efektowne kostiumy.

To wszystko razem jest swoistym uzupełnieniem historii opowiadanej przez muzykę Fryderyka Chopina - tak, jak to rozumie Thierry Verger. Ta interpretacja może się podobać lub nie, ale nikt jej nie odmówi świeżości i oryginalności podejścia, co w efekcie daje nam Chopina tak odległego od stereotypu, jak to tylko możliwe. I choćby tylko za to, za umożliwienie widzom spojrzenia na tę muzykę w odmienny sposób - warto ten spektakl zobaczyć.

Dancing Poznań 2010: Ognista inauguracja w rytmie flamenco Szalona muzyka Danza del Fuego i niewiarygodnie doskonały Teo Barrera - to był niesamowity początek festiwalu Dancing Poznań 2010.