Klasa robotnicza uratowała nagie sceny w „Pociągach pod specjalnym nadzorem”!

Zrealizowany w 1966 roku film był pełnometrażowy debiutem fabularnym Menzla. W opartym na opowiadaniu Bohumila Hrabala filmie akcja toczy się na czeskiej prowincjonalnej stacji kolejowej, a bohaterów bardziej trapią niespełnione fantazje erotyczne niż tocząca się dookoła II wojna światowa. Pociągi pod specjalnym nadzorem stały się filmem kultowym, pomimo upływu lat cały czas chętnie oglądanym przez młodzież na całym świecie.

Nic dziwnego, że uroczyste wręczenie Platynowych Koziołków połączone zostanie ze specjalnym pokazem filmu.
- Jest to film bardzo zmysłowy, jest w nim bardzo dużo seksu – przyznaje Jerzy Moszkowicz, dyrektor Ale Kino! - Kiedy dzisiaj planujemy pokaz Pociągów pod specjalnym nadzorem dla młodzieży słyszymy, ze to jest bardzo odważny film.

Jiri Menzel tłumaczy, że po prostu tak musiał to nakręcić, ponieważ w taki sposób napisał swoje opowiadanie Bohumil Hrabal.
- Ale faktem jest, że nagość w filmach w tamtych czasach nie była zbyt eksponowana i po pierwszej projekcji filmu przyszedł dyrektor, który powiedział, że te sceny powinny być wycięte z filmu – opowiada Jiri Menzel. - Stwierdziłem, że w państwie, w którym decyduje klasa robotnicza, pierwsza projekcja powinna być zrobiona dla nich. I jeżeli klasa robotnicza zdecyduje, że te sceny powinny być wycięte, to ja je wytnę. I kiedy po projekcji zadałem pytanie, czy te sceny mają być wycięte, odezwało się głośne „Nie!”.

O sukcesie filmu zadecydował nie tylko sposób jego realizacji, ale także aktorzy. Odtwórca głównej roli jednak wcale nie był aktorem, a piosenkarzem – to Vaclav Neckar.

- Przesłuchałem wielu aktorów i dopiero żona dramaturga poleciła mi Vaclava Neckara, którego zobaczyła w telewizji, mówiąc, że on mógłby się nadawać – wspomina Menzel. - Wtedy się z nim spotkałem i od razu wiedziałem, że on będzie właściwa osobą. Podobnie było po spotkaniu Neckara z Hrabalem.

Innym aktorem amatorem, był odtwórca roli kierownika stacji, ówczesny scenarzysta z Barrandova. Po 1968, kiedy do Czechosłowacji wkroczyły wojska Układu Warszawskiego musiał wyemigrować i trafił do Kanady. Tam utrzymywał się myjąc samochody. Naprzeciwko stacji, gdzie pracowal znajdowało się kino, które wyświetlało… Pociągi pod specjalnym nadzorem.

- Gdy widzowie wychodzili z kina to stawali wokół tej myjni i patrzyli jak filmowy kierownik stacji myje samochody – opowiada Jiri Menzel. - To był punkt wyjścia do jego kariery, ponieważ jak ta informacja się rozniosła, to nakręcono o nim reportaż w telewizji, później zaproponowano mu kilka filmów w kanadyjskiej telewizji, a potem grał w Hollywood.

Jiri Menzel przyznaje, że miał szczęście, ponieważ nauczono go, że nie ma złego, czy dobrego aktorstwa, liczy się tylko jakie aktor ma wnętrze.
- I jeżeli człowiek ma trafną rękę i wybierze dobrego aktora, to wówczas jego doświadczenia reżyserskie nie są potrzebne – przyznaje laureat Oscara. - Bardzo ważne jest utrzymanie atmosfery na planie. Aktor, który czuje się dobrze,  gra dobrze. Zadaniem reżysera, żeby aktorzy czuli się dobrze. To nie zawsze co prawda przenosi się na jego grę aktorską, ale jego dobre samopoczucie, poprzez ekran, udziela się widzowi.