Dlaczego za wszelką cenę pragnie tam wrócić z Ziemi? Marta Marchow, która zagrała główną i jedyną postać w spektaklu, dzieli się z widownią tajemnicą, jaką odkryła na dalekiej planecie. Jest nią prawda o powstaniu i funkcjonowaniu wszechświata. Bohaterka zdaje się mówić, że tylko tam, na odległej planecie, możemy odkryć pełnię szczęścia oraz doznać najwyższego stopnia przyjemności smaku, dotyku i patrzenia. Tylko tam mamy szansę żyć wiecznie.
Wspaniałe życie, jakie opisuje, nabiera nagle szarych odcieni, gdy Formuła Kosmosu wyznaje, że jesteśmy postaciami stworzonymi przez zespół naukowców oraz sterowanymi przez komputer. Nasze mózgi to gigantyczne nadajniki, a włosy i brody to anteny, dzięki którym mamy nieprzerwaną łączność z komputerem, który w chwili śmierci rozsądzi nas niczym Sąd Ostateczny.
Formuła Kosmosu waży się przyrównać siebie do ziemskiego ambasadora na ziemi, wysłannika samego Stwórcy, który wykreował cały świat, wszystkie zwierzęta, rośliny i przede wszystkim ludzi. Ośmiela się twierdzić, ze Biblia to tylko gawędziarska poezja i że to ona właśnie wie, na czym polega istota życia w całym wszechświecie i praw nimi rządzących.
My jesteśmy, według protagonistki spektaklu, tylko robotami biologicznymi. Nie stworzył nas Bóg, którego istnienia zaprzecza, lecz zespół naukowców. To oni nadają nam prawo do życia wedle naszego poziomu inteligencji. To, w jakiej warstwie społecznej się znajdziemy i czy możemy otrzymać życie wieczne, zależy od naszego geniuszu bądź jej braku. Odtąd nie będzie miał tych sam praw ten, kto nie posiada wybitnego umysłu.
Marchow w zgrabny sposób na początku przedstawienia kreśli obraz wiecznej szczęśliwości na planecie, z której przybywa. Aktorka używa takich środków wyrazu jak chaotyczny taniec i śpiew oraz eksponatów: noża, masa solnej, wachlarza. Stara się sterować naszymi myślami w ten sposób wpajać zasady nowego, pozornie lepszego świata. Całość jej monologu podkreśla muzyka: z początku łagodna, przekształca się w brzmienia elektroniczne i niepokoi. Nadaje przedstawieniu "kosmiczny" wymiar i pozwala na chwilę uwierzyć, że naprawdę widzimy przed sobą istotę pozaziemską.
Monodram „Formuła Kosmosu”
Scenariusz: Marta Marchow
Muzyka: Hiromi Uehara i Tomasz Stańko
Przedstawienie z dnia 26 listopada.
ODK „Pod Lipami”
 |
|  |
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
