Trzy wieczory z młodym tańcem

Polski Teatr Tańca to jeden z najbardziej znanych polskich teatrów na świecie. Chociaż istnieje od 39 lat, to nigdy w Poznaniu nie znalazła się dla niego stała scena. Od 13 lat działa w teatrze Atelier – tworzy je grupa tancerzy Polskiego Teatru Tańca oraz gościnnie młodzi twórcy z innych zespołów.

Wszyscy szukają własnych dróg do tanecznej tożsamości – łączą taniec, teatr, plastykę, muzykę i sztuki wizualne. A swoje najnowsze dokonania prezentują na Festiwalu Atelier Polskiego Teatru Tańca.

- Atelier okazało się wspaniałym miejscem dla bardzo wielu tancerzy – mówi Ewa Wycichowska, choreograf, dyrektor Polskiego Teatru Tańca. – To właśnie z uwagi na Atelier tancerze często wybierają Polski Teatr Tańca a nie teatry ze stałymi scenami, ponieważ takie miejsce pozwala im nie tylko na bycie odtwórcą, ale również twórcą.

V Festiwal Atelier Polskiego Teatru Tańca to trzy spektakle – dwa z nich to zupełnie nowe dzieła, a jedno przedstawienie będzie zupełnie nowa wersją znanego już widzom spektaklu.

- Kolejny raz musimy zrealizować festiwal w trudnym miejscu, na scence w naszym studiu – mówi ze smutkiem Ewa Wycichowska. - Ale nie mniej gorąco zapraszamy, bo tam wszystko widać, widać z bliska co myślą i jakie akcje wykonują tancerze Polskiego Teatru Tańca, koledzy młodych choreografów.

Festiwal rozpocznie się 20 lutego od wykładów i projekcji filmów, natomiast spektakle będzie można oglądać od 24 lutego. Od 20 do 22 lutego trwać będą intensywne warsztaty tańca współczesnego prowadzone przez Paulię Wycichowską. Pełen program na stronie ptt-poznan.pl.  

V Festiwal Atelier Polskiego Teatru Tańca – program spektakli:

piątek, 24 lutego, godz. 19.00

sobota, 25 lutego, godz. 19.00

niedziela, 26 lutego, godz. 18.00

Pokaz finałowy warsztatów Labanowskiej Analizy Ruchu

Bilety w cenie 30 zł za udział w jednym dniu festiwalowym można kupić w impresariacie Polskiego Teatru Tańca, ul. Kozia 4, oraz na stronie http://zaproszenia.ptt-poznan.pl/.

V Festiwal Atelier Polskiego Teatru Tańca – o spektaklach

Double Trouble

choreografia: Karolina Wyrwał programowanie dźwięku/muzyka: Paul Tinsley scenografia/kostiumy: Zofia Jakubiec realizacja świateł: Arkadiusz Kuczyński tańczą: Urszula Bernat i Katarzyna Kamińska

Karolina Wyrwał:To jest już moja trzecia realizacja w Polskim Teatrze Tańca. Inspiracją do tego spektaklu była twórczość amerykańskiej konceptualnej artystki Barbary Kruger, ale oddźwięk jej pracy jest bardziej polityczny i feministyczny, natomiast ja skupiłam się na transformacji rzeczywistości, stworzeniu dwóch światów, dwóch spojrzeń na ten sam obraz. Ważną rzeczą w tym spektaklu jest współpraca z brytyjskim kompozytorem Paulem Tinsley’em, który tym razem nie skomponował całej muzyki, a jedynie sample. Tancerki na żywo, poprzez manipulacje kostkami dźwiękowymi będą tworzyć muzykę w tym spektaklu. Te kostki muzyczne w przestrzeni teatralnej zostały użyte po raz pierwszy.
Tematem przewodnim jest również pewnego rodzaju manipulacja i przenikanie się dwóch światów, które najpierw są odrębne, później stają się pewną całością.

The Unknown – Niewiadoma (wersja 2012)

choreografia: Paweł Malicki muzyka: Amon Tobin, Michał Jacaszek tańczą: Zofia Jakubiec, Katarzyna Kulmińska, Kornelia Lech, Małgorzata Mielech, Karolina Wyrwał, Artur Bieńkowski kostiumy: Zofia Jakubiec

Paweł Malicki:To jest nowa wersja „The Unknown – Niewiadomej”, ale tak właściwie to zupełnie inny spektakl. Każde podejście jest nowe… Najpierw złożyliśmy to, co było na scenie, a następnie z tancerzami rozwaliliśmy to wszystko.
W spektaklu chcę mówić przez kobiety – ich ciała i osobowości. Chcę mówić o tym, jakie jest nasze patrzenie, że to co widzimy nie jest tak oczywiste, że czasami ta tytułowa niewiadoma jest zupełnie czymś innym. Wydaje się nam, że chodzi o jedna sprawę, a niewiadomą okazuje się zupełnie inna rzecz.

Arytmia

reżyseria i choreografia: Zofia Jakubiec, Tomek Pomersbach tańczą i współtworzą: Artur Bienkowski, Zofia Jakubiec, Kornelia Lech, Lukas Leopold, Katarzyna Rzetelska muzyka: Joanna Waluszko kostiumy: Zofia Jakubiec

Tomek Pomersbach: Wyjściem dla nas było odniesienie się do ciała, do życia, odczuwania, a nie praca nad formą czy poszukiwanie jakiegoś ruchu. Z piątką tancerzy zaangażowanych w ten projekt zajmowaliśmy się poszukiwaniem różnych doznań. Doprowadziło nas to do tego, że każda z tych pięciu osób zafunkcjonowała w spektaklu zupełnie inaczej. Można nawet powiedzieć, że każda z tych osób jest inną opowieścią.
Natomiast w procesie tworzenia okazało się, że cały spektakl dotyczy samotności. I bardzo uniwersalnej tęsknoty człowieka za poczuciem spełnienia, za momentem zatrzymania. Każda z tych pięciu osób występujacych w tym spektaklu do tego dąży, ale z różnych powodów nie zauważa możliwości spotkania z drugim człowiekiem.

**

**