Dwunastu nadzwyczajnych

Zakończyła się pierwsza edycja plebiscytu „Poznaniak Roku”. Najwięcej głosów Czytelnicy oddali na 15-letniego Piotra Łukę, który dzięki szybkiej i skutecznej reanimacji uratował życie swojemu przyjacielowi. Piotr nie spodziewał się takiego wyróżnienia, choć jego kontrkandydaci byli prawie pewni, że... wygra.

- Powinieneś się cieszyć, że zwyciężyłeś - żartobliwie strofuje Piotra, Maria Kudła. - Ja jestem dumna z tego, że zostałeś Poznaniakiem Roku. Zachowałeś się wspaniale, wielu dorosłych tak by nie potrafiło.

Czytelnicy docenili

- Uratować życie przyjacielowi to wielka sprawa - dodaje Jarosław Gojtowski, redaktor naczelny ,,Gazety Poznańskiej’’ - niewielu ludzi stać na takie zachowanie.
Tego samego zdania jest prof. Witold Młynarczyk, który uważa, że wyjątkowa postawa Piotra zasługuje na docenienie i pełne poparcie. - Ten młody człowiek posiada już odruch pomagania innym ludziom - dodaje profesor.

Naszym Czytelnikom spodobała się postawa chłopca. Docenili przede wszystkim to, że nie stchórzył, nie zostawił przyjaciela, kiedy ten potrzebował pomocy. Głosowali na niego także dlatego, że wiedział, co robić w takiej sytuacji, nie pozostał obojętny.

Encyklopedia dla laureata

Redakcja naszej Gazety zorganizowała uroczysty finał plebiscytu w stylowych wnętrzach restauracji „Valentino”. Dwunastu nadzwyczajnych poznaniaków miesiąca otrzymało pamiątkowe dyplomy i upominki. Poznaniak Roku - Piotr Łuka, z racji tego, że jest jeszcze uczniem otrzymał wspaniałą encyklopedię multimedialną, ufundowaną przez PWN.

Przy wykwintnym obiedzie, filmowej scenerii restauracji ,,Valentino’’, nasi laureaci rozmawiali o wszystkich problemach dnia dzisiejszego, o ludziach, którzy coraz częściej potrzebują pomocy drugiego człowieka.

Przyjaźń Pawła to największa nagroda - mówi Piotr Łuka, Poznaniak Roku 2001
Czujesz się bohaterem?

Nie, jestem ciągle tym samym chłopakiem, tyle tylko, że teraz już wiem, że pomogę każdemu, kto będzie potrzebował mojej pomocy...

A skąd wiedziałeś jak pomóc Pawłowi?

Kiedyś byłem harcerzem. Na zbiórkach poznawaliśmy sposoby udzielania pierwszej pomocy. A kilka dni przed wypadkiem oglądałem w telewizji edukacyjny program o ratownictwie.

Uratować życie przyjacielowi to wielka sprawa. Czy ten incydent miał wpływ na wasze stosunki?

Tak. Nasza przyjaźń umocniła się. Staliśmy się sobie jeszcze bliżsi. Spędzamy z sobą dużo wolnego czasu, ciesząc się z każdej wspólnej chwili. Razem z Pawłem chodzimy na spacery, uczymy się, uprawiamy sporty...

• Uwielbiam... sporty: siatkówkę, piłkę nożną i koszykówkę
• Nie lubię... matematyki, fizyki i chemii
• Fascynują mnie... komputery i literatura science fiction
• Brzydzę się... ostrygami
• Marzę o... tym, by skoczyć na bungi
• Nigdy nie... skrzywdziłbym nikogo

Czy jest coś, co chciałbyś przekazać swoim rówieśnikom?

Tak, bądźcie rozważni i nie róbcie głupstw. Bo właśnie przez jeden z takich głupich pomysłów straciłbym najlepszego przyjaciela.